Logo
Print this page

Το Συνέδριο της ΕΔΕΚΑ και η νομική επιστήμη ως "λαγός" των εργασιακών αναδιαρθρώσεων

849_2_22 Δεν γνωρίζουμε αν υπήρξε αντίλογος (και παρακαλούμε όποιον γνωρίζει σχετικά να μας διαφωτίσει) στις απόψεις που καταγράφει το παρακάτω άρθρο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ  από το 11ο Συνέδριο της "Εταιρείας του Δικαίου της Εργασίας και της Κοινωνικής Ασφαλίσεως" (ΕΔΕΚΑ) που λειτουργεί ως σωματείο από τον Οκτώβριο του 1976.

 

Σε κάθε όμως περίπτωση, επειδή "μαζί με τα ξερά, καίγονται και τα χλωρά", καλόν θα ήταν οι δικηγορικοί σύλλογοι αυτής της χώρας να διαχωρίσουν τη θέση τους από τέτοιες "επιστημονικές" απόψεις που λειτουργούν ως "λαγός"  και δυσφημούν το νομικό κόσμο, ο οποίος έχει  ήδη λάβει θέση κατά του μνημονίου, της τρόικας και των "διαρθρωτικών" αλλαγών που η τελευταία επιδιώκει να επιβάλει.

Ευκολότερες απολύσεις σε ΔΕΚΟ, τράπεζες

 

Μελετάται ρύθμιση για κατάργηση της μονιμότητας μέσω των συμβάσεων ορισμένου χρόνου

 

Της Χριστινας Kοψινη

 

Με την αναζήτηση των κατάλληλων ρυθμίσεων που θα οδηγήσουν στην κατάργηση της ρήτρας μονιμότητας που παρέχουν οι κανονισμοί εργασίας για τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου στις ΔΕΚΟ και σε.........

πολλές τράπεζες συνεχίζεται η διαδικασία αναδιάρθρωσης του εργατικού δικαίου στη χώρα. Μια αναδιάρθρωση που, όπως αποδεικνύουν και τα στοιχεία για την αύξηση των ατομικών συμβάσεων εργασίας και των άλλων ευέλικτων μορφών εργασίας, (που ακολούθησαν μετά την αύξηση του χρόνου εφαρμογής και των ορίων της εκ περιτροπής εργασίας) προηγήθηκε της διαδικασίας αναδιάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας και σήμερα μπαίνει σε νέα φάση. Τα ζητήματα που προκύπτουν, οι μελέτες που είναι σε εξέλιξη και οι προβληματισμοί που αναπτύσσονται στη δεξαμενή των νομικών από τους οποίους επελέγησαν και επιλέγονται οι συντάκτες των εργασιακών νόμων, υπερβαίνουν αυτή καθαυτή τη ρουτίνα των τακτικών συναντήσεων του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης με τα κλιμάκια της τρόικας.

 

Η ενδιαφέρουσα συζήτηση που διεξήχθη από τους εργατολόγους στις 6 και 7 Μαΐου στο 11ο πανελλήνιο συνέδριο της Εταιρείας Δικαίου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΔΕΚΑ) στη Λάρισα ανέδειξε τις κεντρικές νομοθετικές αλλαγές που εξετάζονται και αναμένεται να διευκολύνουν τόσο τις ιδιωτικοποιήσεις στις ΔΕΚΟ όσο και τις επικείμενες αναδιαρθρώσεις στον τραπεζικό τομέα.

 

Μπροστά σε ένα ακροατήριο νομικών, πανεπιστημιακών και δικαστικών λειτουργών που παρακολουθούσε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και συμμετείχε στη συζήτηση για τους «προσανατολισμούς του εργατικού δικαίου στις αρχές του 21ου αιώνα» και εν μέσω έντονης και επιχειρηματολογημένης αντιπαράθεσης, το Συνέδριο της ΕΔΕΚΑ άνοιξε τη βεντάλια των νομικών απόψεων που επικρατούν στη δημόσια συζήτηση για τις επικείμενες αλλαγές. Πρόεδρος του Συνεδρίου ήταν ο αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, κ. Ηλ. Γιαννακάκης. Τις εργασίες κήρυξε ο πρόεδρος της ΕΔΕΚΑ, ομότιμος καθηγητής της Νομικής, κ. Ιωάννης Κουκιάδης.

 

Ως ένα από τα πλέον αιχμηρά ζήτημα που αναδείχθηκαν από τη συζήτηση, ζήτημα που δεν κατόρθωσε να λύσει η πολιτεία ούτε με την εφαρμογή του νόμου 3429/2005 περί ΔΕΚΟ αφορά την υπέρβαση της εργασιακής μονιμότητας σε ΔΕΚΟ και τράπεζες και στη μείωση του κόστους των απολύσεων. Καθώς αυτή η ιδιότυπη μονιμότητα βρίσκει έρεισμα στο άρθρο 672 του Αστικού Κώδικα, για το ίδιο θέμα το υπουργείο Εργασίας έχει ζητήσει γνώμη από το υπουργείο Δικαιοσύνης.

 
 

Το θέμα είναι μεγάλης προτεραιότητας, αν όχι για όλες τις ΔΕΚΟ (στη ΔΕΗ π.χ. η δυνατότητα απολύσεων δεν στηρίζεται σε τόσο άκαμπτο πλαίσιο όσο σε άλλες ΔΕΚΟ) κυρίως για αρκετές τράπεζες οι οποίες μέσα από τη διαδικασία των συγχωνεύσεων και εξαγορών θα πρέπει να προχωρήσουν σε κατάργηση χιλιάδων θέσεων εργασίας. «Το δικαίωμα καταγγελίας στις ΔΕΚΟ και τις τράπεζες έχει λιγότερο ή περισσότερο εξαιρετικό χαρακτήρα. Οι κανονισμοί εργασίας δημιουργούν ένα ιδιαίτερο τύπο σύμβασης εργασίας ο οποίος συνδυάζει τα προτερήματα των συμβάσεων αορίστου χρόνου και ορισμένου χρόνου χωρίς τα μειονεκτήματά τους: Εχει δηλαδή χρονικό ορίζοντα μέχρι τη συνταξιοδότηση (που μεγαλύτερο δεν θα μπορούσε να έχει ούτε μια σύμβαση αορίστου χρόνου και μάλιστα στην καλύτερη περίπτωση) και μικρό κίνδυνο καταγγελίας» επισήμανε ο κ. Κ. Μπακόπουλος, λέκτορας Εργατικού Δικαίου στη Νομική Αθηνών. «Επίσης, δεν υπάρχει διεξοδική νομολογία που θα επέτρεπε να απαντηθεί το ερώτημα για το εάν σε αυτόν τον τύπο των συμβάσεων επιτρέπεται απόλυση για οικονομοτεχνικούς λόγους και για το εάν αυτός θα μπορούσε να θεωρηθεί «σπουδαίος» λόγος καταγγελίας. Εξίσου θολό είναι και το ερώτημα που σχετίζεται με το ισοδύναμο αντιστάθμισμα σε περίπτωση καταγγελίας για τον εργαζόμενο. Ομως και εδώ υπάρχει δυσκολία, αφού όπως σημείωσε στο Συνέδριο, οι διατάξεις για την αποζημίωση καταγγελίας δεν εφαρμόζονται επί συμβάσεων ορισμένου χρόνου».

 
 

Η άποψη που διατυπώθηκε από τον εισηγητή του θέματος στο Συνέδριο συγκεντρώνοντας τη σιωπηρή αποδοχή είναι πως «όταν η ζημιογόνος λειτουργία της επιχείρησης επιβαρύνει διαρκώς τον κρατικό προϋπολογισμό και θέτει σε κίνδυνο την ίδια την επιχείρηση ή όταν καταργούνται οργανικές θέσεις, η καταγγελία για οικονομοτεχνικούς λόγους πρέπει να είναι νομικώς εφικτή». Επίσης, προτείνεται για τις συμβάσεις με ορισμένο χρόνο (την 35ετία) να αντιμετωπιστούν ως προς την αποζημίωση με τις συμβάσεις αορίστου χρόνου. Αλλωστε, όπως σημείωσε ο εισηγητής «το όριο ηλικίας και ο συνακόλουθος περιορισμός του δικαιώματος καταγγελίας αποτελούν παραχώρηση του κράτους προς κατηγορίες Αλλήλων, στους οποίους μη μπορώντας να προσδώσει το καθεστώς του δημόσιου υπαλλήλου, παρείχε δίκην υποκαταστάτου την οιονεί μονιμότητα μέσω του ορίου ηλικίας».

849_2_22

Related items

Design and Powered by JAMP