Δικηγόρος "μονάχους μονάχους": Ενα είδος υπό εξαφάνιση (διόρθ.: Υπό διωγμό)
Eυχαριστούμε πολύ τον συνάδελφο που μας έστειλε το παρακάτω άρθρο (δημοσιεύτηκε ως editorial στο τεύχος Ιουλίου - Αυγούστου 2010 του περιοδικού "ΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ" των εκδόσεων ΝΟΜΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ Α.Ε.), αν και διευκρινίζουμε ότι δεν συμμεριζόμαστε διόλου την αγανάκτησή του για τον αρθρογράφο, κ. Αντώνη Καρατζά. Αντιθέτως μάλιστα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι του οφείλουμε μέχρι και ευγνωμοσύνη , διότι για πρώτη φορά - τουλάχιστον απ' όσα γνωρίζουμε ότι έχουν γραφτεί μέχρι σήμερα - τα πράγματα λέγονται επιτέλους με το όνομά τους !!
Ξεπερνώντας λοιπόν το πρώτο σοκ από τις- πράγματι - άκρως υποτιμητικές αναφορές στα "γαλακτερά δικηγορικά καταστήματα", στους δικηγόρους "μονάχους - μονάχους" και στα "λίγα γράμματα" των "προπτυχιακών" μας σπουδών, εμείς θα σταθούμε στην ουσία του εν λόγω άρθρου και στις πικρές αλήθειες που .......
αναγράφει: Οτι δηλαδή το μοντέλο δικηγορίας που γνωρίζαμε , λόγω των αλλαγών που προωθούνται, πρόκειται να κλείσει οριστικά τον κύκλο του και ότι η αξιοπρεπής διαβίωση των αυτοαπασχολούμενων δικηγόρων, η δυνατότητα να συντηρούμε την οικογένεια μας, να χτίσουμε σπίτι και να σπουδάσουμε τα παιδιά μας θεωρούνται πλέον - υπό το πρίσμα του εκσυγχρονισμού του επαγγέλματος - ως "πάρτυ" που βαίνει προς το τέλος του και μάλιστα ότι αυτό θα είναι (για αδιευκρίνιστους λόγους) προς όφελος της κοινωνίας!!!!
Τι ποσοστά των Ελλήνων νομίζετε ότι θεωρεί "πολύ σημαντικό" τον εκσυγχρονισμό της αγοράς εργασίας "ώστε να μπορέσει να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας"; Το 89%, δηλαδή σχεδόν 9 στους 10! Η απάντηση αποτελεί έκπληξη αν σκεφτεί κανείς τις σφοδρές αντιδράσεις που προκαλεί οποιαδήποτε προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση.
Αν η αντίστοιχη ερώτηση "για την αναγκαιότητα εκσυγχρονισμού του Δικηγορικόύ επαγγέλματος" είχε τεθεί σε οποιονδήποτε δικηγόρο η απάντηση "ναι ανεπιφύλακτα" μπορεί και να έφτανε το 100% υπερ του εκσυγχρονισμού.
Τα θέματα είναι πολλά. Η διαφήμιση, τα γραμμάτια προείσπραξης, οι περιορισμοί της εδαφικότητας , η πολλαπλή έδρα, ο ΦΠΑ, η από 1.1.2011 εφαρμογή της ηλεκτρονικής τιμολόγησης, που καθιστά κάθε δικηγορικό γραφείο εν δυνάμει επιχείρηση, η απορρόφηση αποφοίτων μεταλυκειακής εκπαίδευσης - οι οποίοι μέσα από διάφορα "ζικ ζακ" βρίσκονται συνάδελφοι στο διπλανό γραφείο - η υποχρεωτική συνεχής εκπαίδευση για ποιοτική παροχή υπηρεσιών και η πιστοποίηση αυτής, η ανάπτυξη θεσμών εναλλακτικής επίλυσης διαφορών, η περαιτέρω ανάπτυξη μοντέλων δικηγορικής συνεργασίας κ.α.
Προφανώς όμως δεν φταίει για όλα ο δικηγορικός συνδικαλισμός. Είναι αλήθεια ότι όλους μας βόλεψε αυτή η "απραξία" αποτέλεσμα της προνομιακής μεταχείρισης που επιφυλάχτηκε στο επάγγελμα τα τελευταία 30 χρόνια.
Από τα λευκά "δικηγορικά καταστήματα" της δεκαετίας του '80, όπως λέγανε τα ισόγεια βαμμένα με αδιάφανο γαλακτερό χρώμα καταστήματα που καταλάμβαναν πολλά δικηγορικά γραφεία σε επαρχιακές πόλεις, μέχρι τα χιλιάδες "μονάχους - μονάχους" στούντιο, που έχουν κατακλύσει τις κεντρικές πολυκατοικίες μικρών και μεγάλων πόλεων, ο μέσος δικηγόρος στην Ελλάδα - μέχρι σήμερα τουλάχιστον - μπορεί να συντηρήσει την οικογένεια του, να χτίσει το σπίτι του και να σπουδάσει τα παιδιά του με εφόδιο τα όποια γράμματα έμαθε στις βασικές προπτυχιακές του σπουδές, 3 ράφια βιβλία, 1 γραφομηχανή - υπολογιστή και 5 καρέκλες.
Η διαφήμιση, όπως θα εφαρμοστεί κατά τα πρότυπα του CCBE, θα ρίξει τις τιμές και θα κάνει γνωστότερες στους πολίτες εξειδικευμένες υπηρεσίες, στις οποίες μέχρι σήμερα μόνο τυχαία μπορούσαν να έχουν πρόσβαση. Το διαδίκτυο προσφέρει άπειρες τέτοιες δυνατότητες - ήδη υπάρχει μεγάλη κινητικότητα - να προβάλουν οι επαγγελματίες το έργο τους αξιόπιστα και τεκμηριωμένα.
Το μοντέλο της δικηγορίας, όπως λειτουργούσε μέχρι σήμερα, έχει κλείσει οριστικά τον κύκλο του. Οι δικηγόροι δεν είναι μόνοι τους στη δύσκολη αυτή περίοδο λόγω της ευτυχούς - και σπάνιας - συγκυρίας της νυν ηγεσίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, που διαπραγματεύεται σκληρά με την Τρόικα για τα δίκαια αιτήματά τους.
Αντώνης Καρατζάς, LLB, MBA