Τελικά είμαστε "αγωνισταράδες";

ρυθμίσεις χρεών τρέχουν ιλιγγιωδώς , καλό είναι να προβληματιστούμε σοβαρά για την πορεία του συγκεκριμένου αγώνα, αν βεβαίως ο στόχος είναι να επιβιώσουμε και όχι να πέσουμε «ηρωϊκά» μαχόμενοι .

Ας δούμε λοιπόν τα γεγονότα από την αρχή:

Η εποχή του Κούλη έρχεται!

4 Ιανουαρίου έρχεται στη δημοσιότητα το σχέδιο Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό.

7 Ιανουαρίου συνεδριάζει το Δ.Σ. του Δ.Σ.Α. και εκφράζει «…..την απόλυτη διαφωνία του με τη λογική του νομοσχεδίου, το οποίο επιβαρύνει υπέρμετρα τις ήδη υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές των δικηγόρων και οδηγεί στην επαγγελματική και οικονομική εξόντωσή τους…..».

9 Ιανουαρίου συνεδριάζει η Συντονιστική Επιτροπή των προέδρων, η οποία υιοθετεί πλήρως την άποψη του Δ.Σ.Α. και κηρύσσει πανελλαδική αποχή των δικηγόρων από 12/1/2016 έως και 14/1/2016 (δηλαδή μέχρι τη συνεδρίαση της Ολομέλειας).

10 Ιανουαρίου εκλέγεται ο Κούλης πρόεδρος της Ν.Δ., ανατρέποντας όλα τα προγνωστικά, προφανώς γιατί κρίθηκε ο καταλληλότερος να αντιμετωπίσει τον Τσίπρα και να επαναφέρει τη Ν.Δ. στα παλιά της μεγαλεία.

14 Ιανουαρίου γίνεται το πανδικηγορικό συλλαλητήριο με πορεία προς τη Βουλή, η επιτυχία του οποίου διέψευσε κάθε μύθο περί μαλθακότητας και  έλλειψης «αγωνιστικότητας» από τους δικηγορικούς συλλόγους.

Βεβαίως η χρονική αλληλουχία των παραπάνω γεγονότων δεν σημαίνει κάτι, αν δεν λάβουμε υπ’ όψη μας :

(α) Ότι ακόμη και σήμερα δεν μας έχουν γνωστοποιηθεί «οι θέσεις του δικηγορικού σώματος», τις οποίες - σημειωτέον – από τις 7.1. εξουσιοδοτήθηκε από το Δ.Σ. του Δ.Σ.Α. ο πρόεδρος του Δ.Σ.Α. να διατυπώσει στον Κατρούγκαλο.

(β) Ότι η κριτική που έχει ακουστεί μέχρι σήμερα από το Δ.Σ. του Δ.Σ.Α, τον Πρόεδρο της Ολομέλειας, τη Συντονιστική και την Ολομέλεια περιορίζεται στο θέμα των εισφορών μας, αποσιωπώντας μάλιστα το γεγονός ότι ο υπολογισμός αυτός ευνοεί τους έχοντες εισόδημα κάτω από 10.000 ευρώ και δεν θίγει αυτούς που απασχολούνται με πάγια αντιμισθία, ενώ δεν γίνεται αναφορά στα μεγάλα ζητήματα που ανοίγει το σχέδιο Κατρούγκαλου , δηλαδή τη μείωση των συντάξεων, την περαιτέρω ενοποίηση του ταμείου μας, η οποία ουσιαστικά σημαίνει τη δήμευση των αποθεματικών του ΤΑΝ και των λοιπών ταμείων που είχαν ενοποιηθεί στο ΕΤΑΑ και τα οποία, αν δεν κάνουμε λάθος, κάποτε ήταν αυτοδιοικούμενα και την υλοποίηση του τελευταίου σταδίου του Πινοσετικής εμπνεύσεως και εφαρμογής νεοφιλελεύθερου μοντέλου ασφάλισης των τριών πυλώνων.

(γ) Ότι όποιος άκουγε τα συνθήματα του πανδικηγορικού συλλαλητηρίου της 14^ης Ιανουαρίου 2016 ( συνθήματα και φωτο εδώ), χωρίς να γνωρίζει στοιχειωδώς τις αλλαγές που έχουν επέλθει στο επάγγελμα του δικηγόρου από το 2010 και στο ασφαλιστικό από το 1992 μέχρι σήμερα, , θαυμάσια θα απέδιδε το προσωνύμιο του «δικηγοροκτόνου» αποκλειστικά στον Κατρούγκαλο , αν και ταιριάζει θαυμάσια και σε πολλούς άλλους προηγούμενους «υπουργούς μας», τους οποίους όχι μόνο δεν χαρακτήριζαν έτσι οι διοικήσεις μας, αλλά και τους καλοδέχονταν στις ολομέλειες τους.

Και ο «αγώνας» συνεχίζεται……

Έτσι λοιπόν ο κλάδος μας πρωτοστατεί στις κινητοποιήσεις των επιστημόνων και των ελευθεροεπαγγελματιών για το ασφαλιστικό και ο κ. Αλεξανδρής, ως πρόεδρος της Ολομέλειας και του Δ.Σ.Α., γυρίζει από κανάλι σε κανάλι και διαμαρτύρεται για τη δήμευση του εισοδήματος των δικηγόρων, επικαλούμενος μάλιστα (σε αρκετές παρεμβάσεις του) ως παράδειγμα ένα δικηγόρο με ετήσιο εισόδημα 45.000 ευρώ που θα αναγκαστεί να πληρώσει 30.000 ευρώ, δηλαδή τα 2/3 του εισοδήματος του, σε φόρους και εισφορές.

Και εδώ λοιπόν αρχίζουμε να αισθανόμαστε και «κερατάδες και δαρμένοι» για τους εξής λόγους:

Πρώτον: Γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει ακουστεί ούτε μια διαμαρτυρία από την Ολομέλεια, τη Συντονιστική, τους προέδρους των μεγάλων συλλόγων και το Δ.Σ. του Δ.Σ.Α. για την κατάργηση του αφορολόγητου που συνιστά δήμευση όχι του εισοδήματος μας γενικά, αλλά του εισοδήματος που είναι αναγκαίο για τη συντήρηση μας.

Δεύτερον: Γιατί ως γνωστόν οι συμμετέχοντες σε δικηγορικές εταιρείες φορολογούνται για τα μερίσματά τους με συντελεστή 10%, ήτοι είναι ψευδές ότι όλοι θα επιβαρυνόμαστε με 26% + 38,45% και συνεπώς μάλλον «δουλευόμαστε» και μεταξύ μας.

Τρίτον: Γιατί ο πρόεδρος «μας» αναφέρει τόσο άνετα το παράδειγμα του δικηγόρου με τις «45.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα» ώστε να αισθανόμαστε πολύ βλάκες και ανίκανοι όσοι (και είμαστε πολλοί) δεν βγάζαμε τέτοια ποσά ακόμη και τις καλές εποχές.

Τέταρτον: Γιατί φαίνεται ότι με τη συνεχιζόμενη αποχή θα πληρώσουμε πολύ ακριβά την άνοδο των ποσοστών του Κούλη και την προστασία «από τη δήμευση» του εισοδήματος του συναδέλφου με τα 45.000 ευρώ ετησίως!

……..μέχρι το κουαρτέτο να αποφασίσει ότι ο νέος αντιασφαλιστικός νόμος πρέπει να περάσει!!!

Εν ολίγοις, είναι φανερό ότι οι «ευρωπαϊστές» του Δ.Σ.Α. βρήκαν μαλλί να ξάνουν και χρησιμοποιούν το ασφαλιστικό για να αναδιοργανώσουν τη Ν.Δ. και να αναδείξουν το γνήσιο εκπρόσωπο τους (εξυπηρετώντας βεβαίως ταυτόχρονα και τη διαπραγμάτευση για τα συμφέροντα τους, καθώς πράγματι το σχέδιο Κατρούγκαλου βάζει πιο βαθιά χέρι στην τσέπη τους). Ως εκ τούτου πιθανολογείται βάσιμα ότι θα μας ταράξουν στην αποχή μέχρι το κουαρτέτο να βρει τη χρήση τομή με τον Κατρούγκαλο (ή μήπως με τον διάδοχο του;), οπότε και θα δώσει σήμα για την «παύση» των εχθροπραξιών (κάτι δηλαδή ανάλογο με αυτό που έγινε για τον Κώδικα Πολιτικής δικονομίας του Χαμηλοθώρη) και οι μαχητικές διοικήσεις των συλλόγων μας θα το ρίξουν και πάλι, αν θεωρούν ότι κάπου θίγονται, στη γνωστή μέθοδο πάλης με υπομνήματα προς τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker, τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Martin Schulz, στον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μario Draghi, στον Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης Thorbjorn Jangland, στην Γενική Διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Christine Lagarde, στον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα κλπ.κλπ,κλπ.

Βεβαίως κάποιοι από τους συναδέλφους μπορεί να αντιτείνουν ότι δεν είναι όλα μαύρα και άραχνα, ούτε ο αγώνας είναι μάταιος, γιατί υπάρχουν και δυνάμεις που πραγματικά επιδιώκουν να μην περάσει το ασφαλιστικό έκτρωμα Κατρούγκαλου και επιθυμούν να αποτραπεί η πλήρης διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης.

Προφανώς, θα θέλαμε να συμφωνήσουμε μαζί τους , γιατί πράγματι υπάρχουν οι δυνάμεις αυτές, πλην όμως αφενός είναι κατακερματισμένες (στο Δ.Σ.Α είναι δύο οι επιτροπές αγώνα, η Επιτροπή Αγώνα Μισθωτών και Αυτοαπασχολούμενων Δικηγόρων που πρόσκειται στο ΠΑΜΕ και η Επιτροπή Αγώνα Δικηγόρων για το ασφαλιστικό, η οποία συγκροτήθηκε κυρίως από συναδέλφους που πρόσκεινται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τη ΛΑΕ) και ως εκ τούτου αδύναμες, αφετέρου, παρότι διακηρύσσουν τη διαφοροποίηση τους από την ηγεσία του Δ.Σ.Α. , αυτό-υπονομεύονται καθώς και τη βασική θέση του Δ.Σ. του Δ.Σ.Α. «περί εξοντωτικής αύξησης των εισφορών» υιοθετούν και δεν πιέζουν για άλλες και νέες μορφές πάλης, πέραν της αποχής, όπως λ.χ. “επίσχεση” από τους συλλόγους του παρακρατούμενου φόρου, κλείσιμο των συλλόγων που άλλωστε με δικά μας έξοδα λειτουργούν ως φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί του ελληνικού δημοσίου, παραίτηση των Δ.Σ. όλων των συλλόγων κλπ

Τα περί «εξοντωτικής» όμως αύξησης των εισφορών από το σχέδιο Κατρούγκαλου δεν αφορούν τους συναδέλφους που και υπό το σημερινό καθεστώς βρίσκονται σε αδυναμία να πληρώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές τους και θεωρούν ως λύση τη σύνδεση (με χαμηλότερους βέβαια συντελεστές) ασφαλιστικών εισφορών και εισοδήματος. Ως εκ τούτου οι δυνάμεις αυτές, παρά τις καλές τους προθέσεις που δεν έχουμε λόγο να αμφισβητήσουμε, είτε από ατολμία είτε λόγω εσφαλμένων εκτιμήσεων περί «διαταξικών μπλοκ» υποστηρίζοντας τη θέση του Δ.Σ.Α. «περί εξοντωτικών αυξήσεων των εισφορών» ουσιαστικά παίρνουν θέση υπέρ των ευπορότερων στρωμάτων της δικηγορίας και απομακρύνονται από τον κόσμο που πρέπει να στηρίξουν και από τον οποίο μπορούν να στηριχτούν, δηλαδή από τους συναδέλφους που υποφέρουν από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, βλέπουν ορατό τον κίνδυνο της αναγκαστικής εξόδου από το επάγγελμα και θα ήταν πρόθυμοι να στοιχηθούν με αξιόπιστες δυνάμεις για να αγωνιστούν για την υπεράσπιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους.

Επιπλέον, επειδή ο κοινωνικός δαρβινισμός ανθεί στις μέρες μας, μάλλον δεν πρέπει να αντιμετωπίσουμε το θέμα της αποχής διαρκείας ανυποψίαστοι, καθώς μπορεί να αναδειχθεί σε ένα θαυμάσιο και αποτελεσματικό εργαλείο για να πεταχτεί κόσμος από το επάγγελμα μια ώρα αρχύτερα. Και επειδή και την αποτελεσματικότητα της αποχής ως μέσου πάλης την έχουμε δει στο παρελθόν, και το πολιτικό όφελος μέχρι τώρα το καρπώνεται ο Κούλης, οι δυνάμεις που ειλικρινά θέλουν να αποτρέψουν την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης οφείλουν να αναζητήσουν νέες μορφές πάλης και να πιέσουν προς αυτήν την κατεύθυνση τα συμβούλια των διοικήσεων των συλλόγων που με την αποχή έχουν βρει τον τρόπο και να «αγωνίζονται» και την εξουσία τους σε βάρος της  επιβίωσης μας να επιδεικνύουν.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά όμως είναι δύσκολο να δούμε το μέλλον αισιόδοξα. Και επειδή με τη συνεχιζόμενη αποχή το μόνο που μετά βεβαιότητας προβλέπεται είναι να μην κατορθώσουμε να πληρώσουμε (και) τις ασφαλιστικές εισφορές του 2015, ας θέσουμε τουλάχιστον συμβολικά ως αίτημα την αναστολή της ετήσιας εισφοράς στους συλλόγους μας (το αίτημα αυτό το διαβάσαμε σε ανάρτηση συναδέλφου στο fb και το προσυπογράφουμε ανεπιφύλακτα) και ας ανοίξουμε τα ματάκια μας για να μην καταλήξουμε μετά από πολύμηνη αποχή να αναφωνήσουμε « Είμαστε αγωνισταράδες ρε γμτ! Αλλά τόσο άτυχοι»!