Σας ευχόμαστε η νέα χρονιά να είναι καλύτερη από την προηγούμενη και το 2015 επιτέλους να διαψεύσει το "κάθε πέρσι και καλύτερα"! Για να ξεκινήσουμε λοιπόν τη νέα χρονιά με αισιοδοξία, επιλέξαμε ως πρώτη ανάρτηση του 2015 το άρθρο του Λεωνίδα Βατικιώτη  "Η σκληρή λιτότητα δεν ήταν μονόδρομος, το παράδειγμα της Ισλανδίας το αποδεικνύει", το οποίο δημοσιεύτηκε στα ΕΠΙΚΑΙΡΑ (23-30/12/2014) και αναδημοσιεύουμε από το blog του "ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ".

Δύο εκθέσεις για τις συνέπειες της κρίσης που δόθηκαν στη δημοσιότητα με διαφορά τριών ημερών, με την πρώτη να αναφέρεται στην Ισλανδία και την δεύτερη στην Ελλάδα, δείχνουν ότι το τεράστιο κοινωνικό κόστος που καταβλήθηκε στη χώρα μας από το 2010 και μετά δεν ήταν μονόδρομος! Η διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα, με το κόστος της προσαρμογής να μετακυλίεται στους κοινωνικά αδύνατους συνειδητά και προσχεδιασμένα κι από τις τρεις κυβερνήσεις που πήραν την εξουσία από το 2010 και μετά, αποτελούσε μία από τις πολλές δυνατές πολιτικές επιλογές και προφανώς την …χειρότερη.

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Στην Ισλανδία, αντίθετα, τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα δεν δέχθηκαν το πλήγμα που υπέστησαν στην Ελλάδα! Το συμπέρασμα προκύπτει από την ανακοίνωση..........................................

Καθώς η ημέρα της νέας εκλογικής αναμέτρησης πλησιάζει και συνεχώς αυξάνονται οι απειλές  για την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη, αν δεν εφαρμοσθεί το μνημόνιο,  το παρακάτω άρθρο του κ. Χάρη Σαββίδη, διδάκτορα Οικονομικών και επικεφαλής του διεθνούς οικονομικού ρεπορτάζ στην εφημερίδα "Ημερησία", είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικό και αξίζει να το διαβασέτε ολόκληρο.

Αναδημοσιεύουμε από το "ΙΝPRECOR.GR"

Η Αριστερά οφείλει να απαντήσει: τι σημαίνει, πρακτικά, η άρνηση πληρωμής του χρέους;

Το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μεγάλο τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ (πχ Αριστερό Ρεύμα ΣΥΝ) καθώς και μια σειρά από οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που δεν ανήκουν σε κάποιο από τα πιο πάνω σχήματα, με άλλα λόγια η πλειοψηφία της Αριστεράς, τάσσεται πλέον ανοικτά υπέρ της άρνησης πληρωμής του χρέους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Η πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΥΝ, μιλά για «επαναδιαπραγμάτευση», για «αναστολή πληρωμής» ή για δραστική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Συχνά οι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας της ηγεσίας του ΣΥΝ τονίζουν ότι η «επαναδιαπραγμάτευση» που στην «καλύτερη» περίπτωση θα σημαίνει άρνηση πληρωμής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, θα πρέπει να γίνει στο πλαίσιο της Ευρωζώνης.

Σύμφωνα, ακόμα, με τις δημοσκοπήσεις, η άρνηση πληρωμής του χρέους είναι αυτή τη στιγμή η πρόταση που μπορεί να..........

Πώς λοιπόν θα επιβιώσουμε το επόμενο διάστημα, τι είδους πολιτική ακολουθούν οι διάφοροι (εγχώριοι και μη) "φωστήρες" που μας κυβερνούν, που οδηγεί η πολιτική μείωσης της ποσότητας του χρήματος που εφαρμόζεται με συνέπεια εδώ και ένα χρόνο στη χώρα μας;

Με αυτά τα ερωτήματα -  τα οποία δεν αφορούν μόνο τον κλάδο μας, αλλά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία -  ασχολείται ο καλός συνάδελφος "andurarum" στο παρακάτω άρθρο,  και ο προβληματισμός του είναι, κατά την άποψη μας, χρησιμότατος και ως εκ τούτου άξιος ιδιαίτερης προσοχής.

Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟΥ, Ή ΤΖΟΓΑΔΟΡΟΙ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ

Γιατί ελικόπτερα ακούω και ελικόπτερα δεν βλέπω; Εννοώ, όλοι συμφωνούμε ότι το παρόν πολιτικό προσωπικό και τουλάχιστον τα κυβερνητικά στελέχη, θα αποχωρήσουν με την ίδια απαράμιλλη χάρη και στυλ όπως οι αργεντίνοι ομότιμοί τους πριν 11 περίπου χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, παρά τις πομπώδεις αναφορές, προφορικές ή γραπτές εκ μέρους των αριστερών και λοιπών προοδευτικών δυνάμεων, τα μόνα ελικόπτερα που έχουμε δει κοντά στον εναέριο χώρο της Βουλής είναι αυτά που μας παρακολουθούν όταν διαδηλώνουμε εκεί κοντά.

Τι πάει στραβά; Γιατί δεν φεύγουν; Εμείς, πάλι, γιατί δεν τους διώχνουμε; Και το εμείς, έχει να κάνει με την πλειοψηφία του πληθυσμού – διότι, μας αρέσει-δεν μας αρέσει, αλλά ούτε το ένα και πλέον εκατομμύριο της 15-6-2011 δεν ήταν η πλειοψηφία, ούτε καν του αθηναϊκού πληθυσμού.

Καμιά φορά λοιπόν, το μερικό έχει τη χάρη του γενικού, και μια συζήτηση για τις τιμές των δικηγορικών υπηρεσιών, μπορεί να είναι ένα λαμπρό παράδειγμα προς οικονομική ανάλυση. Συζητούσαμε λοιπόν σήμερα με μια καλή φίλη για τις τιμές των υπηρεσιών των δικηγόρων. Αυτή τη φορά, η συζήτηση ήταν πρακτική (ούτε καν στις απαράδεκτες συνδικαλιστικές ηγεσίες μας δεν κάναμε τον κόπο να αναφερθούμε): αφιερώθηκε στο πώς οι τιμές, που ένας δικηγόρος με 20 χρόνια προϋπηρεσίας υποχρεούται...........

To παρακάτω άρθρο γράφτηκε από τον καλό συνάδελφο "andurarum" τον Ιούνιο του 2011 και επειδή πολλά από τα σχόλια του κρίνονται εκ των υστέρων (με απόσταση δύο χρόνων) όχι μόνο εύστοχα, αλλά και προφητικά, καλό είναι να διαβαστεί εκ νέου.

(Περίληψη της εκδήλωσης που σχολιάζει ο συνάδελφος "andurarum" μπορείτε να διαβάσετε και εδώ)

ΕΙΜΑΙ ΣΟΒΑΡΑ ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ;

(κάθε συμβολή από ειδικευμένο ιατρικό προσωπικό είναι ευπρόσδεκτη)

Πήγα προχθές το βράδυ να παρακολουθήσω την εκδήλωση που είχε διοργανώσει το κέντρο πολιτικού προβληματισμού «Μιχάλης Παπαγιαννάκης» στο κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών, σχετικά με την οικονομική κρίση της χώρας και με το αδήριτο ερώτημα: «Τι να κάνουμε;».

Το ίδρυμα «Μιχάλης Παπαγιαννάκης» είναι η δεξαμενή σκέψης (think tank) του πολιτικού κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς. Όχι γιατρέ μου, δεν είμαι μέλος της ΔΗΜΑΡ, αλλά είπα να ακούσω τους οικονομολόγους που είχε στην εκδήλωση και μεταξύ μας, είπα «αριστερόστροφο κόμμα είναι, ας δούμε τι προτείνει για την κρίση».

Ναι γιατρέ μου, δεν σε ειδοποίησα γιατί δεν θα με άφηνες να πάω. Πήγα λοιπόν και σου λέω τις εντυπώσεις μου κατά σειρά εμφανίσεως των ομιλητών.

Πρώτος μίλησε ο Γιάννης Βαρουφάκης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο Βαρουφάκης ανέλυσε την κρίση ως κρίση του ευρώ και όχι ως ελληνική κρίση και πιστεύει .......

Επειδή οι εκλογές δεν μας απασχολούν μόνο ως  ψηφοσυλλέκτες, αλλά και ως  ψηφοφόρους, δημοσιεύουμε το παρακάτω άρθρο του γνωστού οικονομολόγου Λεωνίδα Βατικιώτη (οι υπογραμμίσεις και η επιλογή των φωτο δική μας), το οποίο είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικό για το νεο νομικό καθεστώς της Ε.Ε. και το μέλλον που μας επιφυλάσσεται.

Αντιγράφουμε από το "Leonidas Vatikiotis"

Η ΕΕ μηχανισμός διαρκούς λιτότητας (Ουτοπία, Μάρτιος – Απρίλιος 2014)

                                                                                             Του Λεωνίδα Βατικιώτη                                    

Επί τάπητος θα τεθεί στις προσεχείς ευρωεκλογές το θέμα της ελληνικής συμμετοχής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όσο κι αν τα μεγάλης κυκλοφορίας Μέσα Ενημέρωσης, στηρίζοντας ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και μέσω αυτών μια στρατηγική επιλογή της ελληνικής άρχουσας τάξης, εμφανίσουν την ένταξη και παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ ως άθλο και μια αναντίρρητα και καθολικά επωφελή διαδικασία, η πραγματικότητα διαρκώς θα πιέζει για μια συνολική αποτίμηση των συνεπειών.

Πολύ περισσότερο, μάλιστα, από το τι έχει ήδη γίνει είναι όσα πρόκειται να συμβούν από δω και στο εξής, το νέο δηλαδή πλαίσιο άσκησης οικονομικής πολιτικής που πιέζει για την επανεξέταση της παραμονής της Ελλάδας στην ΕΕ, με κριτήριο πάντα τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των (μέχρι πρότινος πολυπληθών) μικρομεσαίων στρωμάτων. Γιατί, από την άλλη μεριά, δεν υπάρχει καμιά....

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στο πρωτοσέλιδο του τεύχους Αυγούστου της Μοντ Ντιπλοματίκ και αναδημοσιεύτηκε (σε μετάφραση Στάθη Κουβελάκη) στην Ιskra, από την οποία και το αντιγράφουμε

ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΑΛΛΑ ΠΩΣ;

 Του ΦΡΕΝΤΕΡΙΚ ΛΟΡΝΤΟΝ

Πολλοί, εδικά στην Αριστερά, συνεχίζουν να πιστεύουν ότι το ευρώ θα αλλάξει. Ότι από το σημερινό ευρώ της λιτότητας θα μεταβούμε επιτέλους σε ένα επιτέλους ανακαινισμένο ευρώ, ένα ευρώ προοδευτικό και κοινωνικό. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Θα αρκούσε να αναφέρουμε ως πρώτο λόγο την απουσία οποιουδήποτε πολιτικού μοχλού στο κλειδωμένο θεσμικό οικοδόμημα της παρούσας ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης. Αυτή η αδυναμία προκύπτει όμως από ένα πολύ ισχυρότερο επιχείρημα που διατυπώνεται από τον ακόλουθο συλλογισμό.

Πρώτη προκείμενη πρόταση: το σημερινό ευρώ βασίζεται σε ένα οικοδόμημα που έχει ως συνέπεια, και μάλιστα ως στόχο, την πλήρη ικανοποίηση των απαιτήσεων των κεφαλαικών αγορών και την οργάνωση της κυριαρχίας τους επί των ευρωπαϊκών οικονομικών πολιτικών.

Δεύτερη προκείμενη πρόταση: κάθε σχέδιο ουσιαστικού μετασχηματισμού του ευρώ ισοδυναμεί αυτόματα με σχέδιο εξάρθρωσης της ισχύος των χρηματιστηριακών αγορών και αποβολής των διεθνών επενδυτών από το επίπεδο όπου διαμορφώνονται οι κρατικές πολιτικές.

Τα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι τα εξής:

1. Οι αγορές δεν θα επιτρέψουν ποτέ την απρόσκοπτη........

Οτι η οικονομία του τόπου μας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, το αντιλαμβανόμαστε και το βιώνουμε όλοι, καθώς η ανεργία συνεχώς αυξάνεται, το χρήμα κυκλοφορεί όλο και λιγότεροι και το πολυθρύλητο  "ραντεβού" με την...ανάπτυξη φαίνεται ότι παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες.

Υπάρχει λοιπόν λύση; Είναι  δυνατή και με ποιό τρόπο η έξοδος από την ύφεση και την κρίση;

Αυτά είναι τα ερωτήματα που εύλογα τίθενται και απασχολούν όλους μας και σ' αυτά απαντά - κατά την άποψη μας - ρεαλιστικά το "ΣΧΕΔΙΟ Β" , προτείνοντας το δρόμο της αποχώρησης από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε.

Αντιγράφουμε από "tometopo.gr"

ΣΧΕΔΙΟ Β Ευρώ ή Δραχμή; Όλες οι Ερωτήσεις και οι απαντήσεις από το Φυλλάδιο του Μετώπου

Αντιγράφουμε από το "Inprecor.gr"

Αναμφίβολα, απ΄ όλους τους «αστέρες» που διεκπεραιώνουν τη συντελούμενη «οικονομική γενοκτονία», κατ΄ εξοχήν αυθεντική φιγούρα είναι ο Γ. Στουρνάρας. Για πολλούς λόγους, ουσιαστικούς και σημειολογικούς. Ας σταχυολογήσουμε ορισμένους…

Ο Στουρνάρας δεν υποκρίνεται ότι συμπονά τα θύματα του κοινωνικού στραγγαλισμού. Είναι αποφασιστικός, ολέθριος, αλλά διαθέτει πάντοτε την ηρεμία του «ταγμένου» καθεστωτικού τεχνοκράτη, που ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για τις ανάγκες ή τη βούληση της κοινωνίας. Ξέρετε, αυτή η «αρετή» του ολοκληρωτισμού που εδώ και λίγα χρόνια λέγεται «περιφρόνηση για το πολιτικό κόστος».

Ο Στουρνάρας στην πραγματικότητα δεν προσπαθεί να πείσει- δεν τον ενδιαφέρει. Πιθανότατα δεν τον ενοχλεί που ακούγεται σαν ανασφαλές, τρεμάμενο, αξιοθρήνητο παιδαρέλι (αν βέβαια το συνειδητοποιεί). Νομίζεις ότι κάνει αγγαρεία όταν χειρίζεται (;) λέξεις κι όχι αριθμούς. Ενίοτε όμως κι αυτοί τον αιφνιδιάζουν. Τον ρωτάς πχ για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, που προ «κουρέματος» ήταν η τρίτη τράπεζα σε επάρκεια κεφαλαίων στην Ευρώπη κι αυτός ψελλίζει κάτι για κάποιους, που κάτι ερεύνησαν και κάπου αλλού κατέληξαν… Ο Στουρνάρας