Menu
RSS
Επικεφαλίδες:

Δίκη της Χρυσής Αυγής: Η Δήμητρα Ζώρζου δεν φοβήθηκε το σκοτάδι

Δίκη της Χρυσής Αυγής: Η Δήμητρα Ζώρζου δεν φοβήθηκε το σκοτάδι

Αντιγράφουμε από τον ιστότοπο Alfavita.gr

Του Δημήτρη Χρονόπουλου

Η μάρτυρας που δεν «λύγισε» από τις απειλές των Χρυσαυγιτών και τις παραινέσεις «να μην μπλέξει» και υπέδειξε τον συνεργό του δολοφόνου του Παύλου Φύσσα

Στα «σκουπίδια» της ιστορίας ανήκει η ναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή μετά την ιστορική απόφαση για καταδίκη της πλειονότητας των ηγετικών της στελεχών για διεύθυνση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση, ενώ ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα Γ. Ρουπακιάς κρίθηκε ένοχος για ανθρωποκτονία από πρόθεση.

Με την συγκλονιστική στιγμή της ανακοίνωσης της απόφασης, μπήκε τέλος σε έναν κύκλο που ξεκίνησε πριν 5,5 χρόνια με την έναρξη της δίκης. Μετά από αμέτρητες ώρες ακροάσεων, καταθέσεων, παράθεσης και εξέτασης στοιχείων που αφορούν στη δράση, τις συντονισμένες ενέργειες και τον χαρακτήρα της οργάνωσης, ήρθε η  στιγμή της δικαίωσης για την οικογένεια του Παύλου Φύσσα με τη σαφή ετυμηγορία του δικαστηρίου: Η Χρυσή Αυγή ήταν και είναι εγκληματική οργάνωση, οι νεοναζί και τα τάγματα εφόδου πρέπει να τιμωρηθούν ως κοινοί εγκληματίες.

 Η εξέλιξη της υπόθεσης, στη μακρόχρονη αυτή διαδικασία, κάθε άλλο παρά προδιαγεγραμμένη ήταν. Ο προσωπικός κόπος (άνευ αποδοχών) των δικηγόρων της πολιτικής αγωγής, η εμβληματική παρουσία της Μάγδας Φύσσα που υπέμεινε τις απειλές, τις ύβρεις και τις ειρωνείες των δολοφόνων του παιδιού της, οι δεκάδες μάρτυρες που «έσπασαν» το φράγμα της σιωπής και το φόβου, συνέβαλαν καθοριστικά στην κοινωνική απονομιμοποίηση, στην πολιτική ήττα και, τελικά, στη νομική καταδίκη των νεοναζί.
 Δεν ήταν η μοναδική, αλλά από τους 153 μάρτυρες που εξετάστηκαν ξεχωρίζει το παράδειγμα της φοιτήτριας Δήμητρας Ζώρζου.

Η Δήμητρα υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας Φύσσα, καθώς το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου 2013 βρισκόταν με μια φίλη της σε παγκάκι στο Κερατσίνι και κλήθηκε να καταθέσει ως αυτόπτης μάρτυρας τον Νοέμβριο του 2015.

«Τρεις χτυπούσαν έναν. Κάποια στιγμή αυτοί φεύγουν, τα παιδιά τα χτυπημένα ήταν ζαλισμένα δεν ήταν σε θέση να φύγουν. Τους φώναζαν "φύγετε ρε φασίστες". Σηκώθηκα όρθια. Είδα να έχουν μείνει τρία παιδιά, έναν τον είχε πιάσει κάποιος και τον χτυπούσε πάνω σε μια βιτρίνα. Πλησίασαν τον Παύλο από πίσω και τον χτύπησαν. Εκείνος γυρνάει προς το μέρος τους, έρχονται κι άλλοι δέκα και ξεκινάνε και χτυπάνε και τους τρεις .Εκείνη τη στιγμή μπαίνει ένα αυτοκίνητο στο αντίθετο ρεύμα. Ξαφνιαστήκαμε, όπως και τα τρία παιδιά... Σταμάτησε ακριβώς δίπλα στα τρία παιδιά... Γύρισαν προς το αυτοκίνητο. Άρχισαν να απομακρύνονται αυτοί που χτυπούσαν κι έμειναν δυο -τρεις. Κάποιοι στάθηκαν απέναντι μαζί με τους υπόλοιπους και 2-3 στάθηκαν πίσω από τον Παύλο. Θεώρησα ότι το αυτοκίνητο ήταν ασφαλίτικο».

[...] 

«Ακόμα δεν είχα δει. Βλέπουμε έναν να βγαίνει από το αυτοκίνητο. Ο Παύλος γύρισε να κοιτάξει. Ο οδηγός που βγήκε κάνει δυο-τρία βήματα, πλησιάζει τον Παύλο και τον παίρνει αγκαλιά. Δεν μπορούσε να αντιδράσει ο Παύλος, ήταν πολύ κοντά. Είδα μόνο δύο κινήσεις του χεριού του οδηγού του αυτοκινήτου. Οι άλλοι τρεις του είχαν κάνει έναν κλοιό... Ο οδηγός γύρισε και προσπάθησε να μπει ξανά μέσα στο αυτοκίνητο. Εκείνη την ώρα φωνάζει ο Παύλος "με μαχαίρωσε". Τότε καταλάβαμε πόσο σοβαρό ήταν αυτό που είχε γίνει. Τον οδηγό τον έπιασε ένας της ομάδας ΔΙΑΣ.

Η Δ. Ζώρζου υπέδειξε τον Ιωάννη Καζαντζόγλου ως τον οδηγό του οχήματος που μετέφερε τον Γ. Ρουπακιά.

Ο Καζαντζόγλου αντέδρασε οργισμένα λέγοντας «Κοίταξέ με καλά, με θυμάσαι από εκείνο το βράδυ;», όπως καταγράφηκε από τα πρακτικά της δίκης, ενώ στη συνέχεια της είπε: «Αφήστε με να βγω έξω και θα της δείξω εγώ...», με τη Δ. Ζώρζου να αποχωρεί με κλάματα από την αίθουσα. Όταν επέστρεψε, ανέφερε στο δικαστήριο πως δέχεται «ύποπτα» τηλεφωνήματα, πιέσεις και απειλές για να μην καταθέσει στη δίκη. 

Στη συνέχεια κατέθεσε πως ο Ρουπακιάς ανέβαινε τις σκάλες του Αστυνομικού Τμήματος χωρίς συνοδεία αστυνομικών, ενώ στην πρώτη της κατάθεση οι αξιωματικοί της είπαν πως θα καταγράψουν «μόνο τα σημαντικά», ενώ ανέδειξε το οργανωμένο σχέδιο της επίθεσης: «Έγιναν δύο επιθέσεις και υπήρξε ανάπαυλα μεταξύ των δύο επιθέσεων που έδωσε χρόνο στους επιτιθέμενους να οργανώσουν και την δεύτερη επίθεση ενώ παράλληλα υπήρξε και το αυτοκίνητο του Ρουπακιά που ήλθε ανάποδα στην Τσαλδάρη [...] Προσπάθησαν να καθυστερήσουν, με τα χτυπήματα, μέχρι να έρθει το αυτοκίνητο».

Το «τείχος της Δημοκρατίας», που πολλοί θα τρέξουν να βγάλουν αναμνηστική φωτογραφία, δεν θα μπορούσε να στηθεί χωρίς τους προμαχώνες και τα θεμέλιά του: ανθρώπους που σε περιστάσεις κάθε άλλο παρά ευνοϊκές, αψήφησαν τον φόβο και το πιθανό κόστος (δεν έχει περάσει πολύς από την εποχή που η Χρυσή Αυγή ήταν ένα μαζικό κοινοβουλευτικό κόμμα, με μια ομάδα κρούσης έτοιμη ανά πάσα στιγμή να τρομοκρατήσει, να «κλείσει στόματα» και να βιαιοπραγήσει κατά τις εντολές των αρχηγών της) και έκαναν αυτό που επιτάσσει η συνείδησή τους. Και σε κάθε προσπάθεια απόπειρας να καπηλευτεί αυτή η ιστορική στιγμή, καλό είναι να θυμόμαστε τους πραγματικούς «ήρωες»: Ανθρώπους της διπλανής πόρτας που έθεσαν σε κίνδυνο τα πάντα, χωρίς καμία εγγύηση και χωρίς κανένα πιθανό όφελος, επειδή θεώρησαν πως βρίσκονται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.

 

Leave a comment

Make sure you enter all the required information, indicated by an asterisk (*). HTML code is not allowed.

back to top