Ούτε στα σπίτια μας, ούτε το χορό του Ζαλόγγου!

κυβέρνησης Γ.Α.Π. - Βενιζέλου, τη στάση πληρωμών των δικηγόρων προς το δημόσιο, την ανοικτή υποστήριξη των κινημάτων "ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ" κ.α. Αντ' αυτών όμως συνεχίζουμε τη γνωστή και αναποτελεσματική τακτική της αποχής.

Και για να έλθουμε στο κυρίως θέμα που δεν αφορά μόνο τον κλάδο μας.

Συμφωνώ απολύτως με κάθε αντίδραση και κάθε μορφής αντίσταση στις ανάλγητες επιλογές της κυβέρνησης της τρόικας.

Αναγνωρίζω ότι η 48ωρη απεργία της 19ης και 20ης Οκτώβρη είναι η πιο πολιτική απεργία απ' όσες έχουν γίνει μετά ΔΝΤ, έχω όμως κάποιους προβληματισμούς  για το τρόπο που οργανώνονται οι μέχρι σήμερα συγκεντρώσεις - πορείες.  Ειδικότερα:

α. Η "αγαπητή" μας κυβέρνηση στις 28 και 29 Ιουνίου έδωσε πραγματικά "ρέστα" σε βία και  αγριότητα, ξεπερνώντας ακόμα και αυτή φανερών δικτατορικών καθεστώτων.

β. Η "άξια" αριστερά του τόπου μας έκανε μάλλον ότι δεν είδε ό,τι συνέβη και απέδωσε τη βία που ασκήθηκε στον υπερβάλοντα ζήλο των δυνάμεων καταστολής, προφανώς για να νομιμοποιήσει την παραμονή της στα έδρανα της βουλής.

γ. Οι "αγωνιστικότατες" ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ συνεχίζουν με τις "κινητοποιήσεις" τους να βαράνε στο "γάμο του Καραγκιόζη".

Με ποιούς όρους λοιπόν πάμε στη συγκέντρωση - πορεία - περικύκλωση της Βουλής στις 19 και 20 Οκτώβρη;

Με τους όρους που διαδηλώναμε προ ΔΝΤ; Οροι που ως γνωστόν οδηγούσαν στο προβοκάρισμα και στη βίαιη διάλυση των συγκεντρώσεων, δίνοντας παράλληλα τροφή για την κατασυκοφάντησή τους στα καθεστωτικά ΜΜΕ;

Δεν έχουμε αντιληφθεί ότι πλέον - μετά ΔΝΤ - έχουν πέσει οι μάσκες και η δωσίλογη κυβέρνηση Γ.Α.Π. - Βενιζέλου δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να χτυπήσει στο "ψαχνό";

Τίθεται λοιπόν το επιτακτικό ερώτημα: Τι κάνουμε ρε παιδιά ;

Κλεινόμαστε στα σπίτια μας για να προφυλάξουμε τη σωματική μας ακεραιότητα ή χορεύουμε όλοι μαζί "το χορό του Ζαλόγγου";

Εγώ πιστεύω ούτε το ένα, ούτε το άλλο, γιατί υπάρχουν και άλλες λύσεις όπως λ.χ. αντί να δίνουμε τις μάχες παρατασσόμενοι ως (άοπλος) "τακτικός στρατός" απέναντι στις (πάνοπλες) δυνάμεις καταστολής (ΥΑΤ, ΥΜΕΤ, Εurogendfor) να τους αρχίσουμε στον "ανταρτοπόλεμο". Εν ολίγοις να διασκορπιστούμε σε όλες τις συνοικίες της Αθήνας και των άλλων πόλεων με καταλήψεις δημόσιων κτιρίων (και όχι μόνο), με συγκεντρώσεις πολιτών που θα πιέζουν για τη διακοπή κάθε οικονομικής δραστηριότητας λόγω της απεργίας, δηλαδή σε ενέργειες που δεν θα δίνουν εμάς τους διαδηλωτές βορά  στα νύχια των δυνάμεων καταστολής και θα τις κάνουν κυριολεκτικά να τρέχουν και να μη φτάνουν.

Και για να το πώ και κάπως αλλιώς: Εγώ τουλάχιστον δεν θέλω να πάω στο σπίτι μου, ούτε  θέλω να μείνω αμέτοχος. Επιθυμώ διακαώς να πέσει η δωσίλογη κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα που μας κυβερνά μέχρι σήμερα, έχω όμως χορτάσει να τρώω δακρυγόνα (και όχι μόνο) και δεν θέλω να χορέψω ξανά το χορό του Ζαλόγγου!!

Γι' αυτό εγώ βλέπω μόνο μία λύση: Επιτέλους ας αλλάξουμε τρόπο δράσης!!!!