Την εσπευσμένη ψήφιση των νέων Ποινικού Κώδικα και Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, που εγκρίθηκαν χθες από τη Βουλή, κατήγγειλαν οι δικηγόροι Κυριάκος Καρυδάς, Ηλίας Ιωάννου, Βασίλης Παπανικολάου, Μιχάλης Ιωαννίδης και Αρης Τσαβδαρίδης, Τάσος Χριστοφιλόπουλος επισημαίνοντας ορισμένα σημεία των δύο νομοσχεδίων και τονίζοντας ότι θα φέρει την φυλάκιση περισσοτέρων στα σωφρονιστικά ιδρύματα.
Όλη η επιστολή
Προς το Διοικητικό Συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά.
-Με ανησυχία διαπιστώνουμε, άγνωστο για ποιόν λόγο και ποιους εξυπηρετεί, μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και την
προκήρυξη εθνικών εκλογών για τις 7 Ιουλίου 2019, την εσπευσμένη προσπάθεια εισαγωγής στη Βουλή για ψήφιση, έστω και την τελευταία στιγμή, των νέων ΠΚ και ΚΠΔ, με τους οποίους αφενός επιχειρείται, κατά την εκτίμησή μας, η, με σκοπό την κατασκευή, πλην του οικονομικού, και του φόβου της φυλακής, ΑΥΞΗΣΗ του αριθμού των κρατουμένων, εις τρόπον ώστε να μην απομείνει πολίτης που να μην έχει έστω και ολιγόμηνη εμπειρία από τη ζωή στις ελληνικές φυλακές, για τις εξευτελιστικές συνθήκες διαβίωσης στις οποίες η χώρα μας έχει επανειλημμένα καταδικαστεί από το ΕΔΔΑ, και, αφετέρου, καθ’ απομίμηση διατάξεων άλλων χωρών, παρεισάγονται βασικές διατάξεις που καταλύουν ευθέως τα ανθρώπινα δικαιώματα, σε σημείο που να μπορεί να γίνει βάσιμα λόγος για επιστροφή κυριολεκτικά στο «νομοθετικό» καθεστώς που ίσχυε πριν την μεταπολίτευση, όταν η χώρα μας δεν συμμετείχε στο Συμβούλιο της Ευρώπης (καταγγελία της ΕΣΔΑ από τον «υπουργό» Εξωτερικών Πιπινέλη, τον Δεκέμβριο 1969, για να προλάβει την αποβολή της Ελλάδας).
-Συγκεκριμένα, με τους νέους ΠΚ και ΚΠΔ, παραβλέπεται η λόγω των μνημονίων και της καθολικής πολιτικής και οικονομικής εξάρτησης της χώρας μας φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού και η έλλειψη και των πιο στοιχειωδών κοινωνικών δομών για την υποστήριξη των οικονομικά ασθενέστερων, με νόμο ορόσημο για την κατάργηση κάθε δεσμεύσεως των τραπεζών και κάθε προστασίας της πρώτης κατοικίας και την παράδοση ανυπεράσπιστων των φτωχών στα ξένα FUNDS το Ν.4605/2019 (ΦΕΚ Α 52/1-4-2019), με τον οποίο άσκησαν οι ίδιες οι τράπεζες νομοθετική αρμοδιότητα!! καταργώντας το Ν.3869/2010 (Κατσέλη) και με το πρόσχημα ότι, δεν μπορεί, μόνο στην Ελλάδα να μην εκτελούνται οι ποινές που καταγιγνώσκονται, παρεισάγεται η «κακουργηματοποίηση» των (βαριών- 3 έως 5 έτη) πλημμελημάτων, μέτρο που στοχοποιεί τα φτωχότερα στρώματα και επιχειρείται η άκριτη μεταφορά στη χώρα μας ξένων ρυθμίσεων, που προσβάλλουν πολλαπλώς τα ανθρώπινα δικαιώματα και ειδικότερα:
Α) Η κατάργηση της μετατροπής της ποινής σε χρήμα στα πλημμελήματα (άρθρο 82 ΠΚ) και η κατάργηση της αναστολής – υποχρεωτική έκτιση της ποινής για τα βαριά πλημμελήματα (από 3 έως 5 έτη, άρθρο 99 νέου ΠΚ) θα πλημμυρίσει τις ελληνικές φυλακές, που ως γνωστόν είναι ΑΔΕΙΕΣ, με νέους καταδίκους. Εκτιμούμε ότι, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η χρεωκοπημένη χώρας μας αυτή τη στιγμή είναι κι’ άλλες φυλακές και περισσότεροι φυλακισμένοι. Εκτός και αν η κυβέρνηση αποφάσισε την επίλυση του προβλήματος των υψηλών ποσοστών ανεργίας με την ιλιγγιώδη αύξηση του αριθμού των κρατουμένων!!!
Σημειώνουμε τον ταξικό χαρακτήρα της ρύθμισης, αφού για τα οικονομικά εγκλήματα του WHITE COLLAR (κακουργηματική απιστία και απάτη κατά ιδιώτη, υπεξαίρεση) εισάγονται ιδιαίτερα ευνοϊκές ρυθμίσεις (κατ’έγκληση δίωξη, ποινική διαπραγμάτευση, ποινική συνδιαλλαγή, άρθρα 301 επ. νέου ΚΠΔ) ενώ υπενθυμίζουμε ότι, ως προς την υποχρεωτική έκτιση των ποινών, η Ελλάδα, για πολλούς ευτυχώς λόγους, δεν είναι Γερμανία.
-Καταληκτικά πρέπει να επισημανθεί, παρεκτός των άλλων, όσον αφορά την σαφή ταξική διάκριση και διαχείριση του εγκλήματος, ότι η «προνομιακή» μεταχείριση των κακουργημάτων οικονομικού χαρακτήρα και ιδίως η κατάργηση του άρθρου 263Α θα προκαλέσει σοβαρά ζητήματα διατήρησης του αξιοποίνου στις σχετικές εκκρεμείς υποθέσεις.
Β) Η Ποινική Διαταγή (άρθρο 409 νέου ΚΠΔ) αποτελεί νομοθετική κακουργία που ξεπερνά σε αυταρχισμό και αυτά ακόμη τα «νομοθετήματα» της δικτατορίας, εφόσον, με πρόσχημα πάντοτε την περιβόητη «αποφόρτιση των δικαστηρίων» καταδικάζεται σε φυλάκιση ο κατηγορούμενος χωρίς να πληροφορηθεί ότι κατηγορείται. Άριστα!!! Δεν υπάρχει διάταξη της ΕΣΔΑ και του ΔΣΑΠΔ που να μην παραβιάζεται. Το γεγονός ότι υπάρχει και σε άλλη χώρα της ΕΕ η «Διαταγή Ποινής» δεν σημαίνει ότι πρέπει να μεταφερθεί το νομικό εξάμβλωμα αυτό και στη χώρα μας, γιατί σε λίγο, όπως γίνεται με την Διαταγή Πληρωμής (άρθρο 623 ΚΠολΔ), με την επίκληση πάντοτε της ανάγκης «αποφόρτισης των δικαστηρίων», θα συντάσσει ο πληρεξούσιος δικηγόρος του μηνυτή, όχι μόνο τη μήνυση του εντολέως του, αλλά και την «Ποινική Διαταγή» που θα καταδικάζει σε φυλάκιση τον αντίδικό του, χωρίς ο τελευταίος να έχει πληροφορηθεί ούτε καν ότι έχει υποβληθεί μήνυση εναντίον του. Τα πράγματα μάλιστα γίνονται χειρότερα και από το ότι, ως φαίνεται, στην Ποινική Διαταγή δεν θα χρειάζεται να αναφέρεται το άρθρο του ποινικού νόμου (άρθρο 139 παρ.1 νέου ΚΠΔ, αντίθετα ότι χρειάζεται και σε ένδειξη της προχειρότητας άρθρο 411 νέου ΚΠΔ).
Άρα όχι μόνο θα καταδικάζεται ο κατηγορούμενος χωρίς να μάθει ότι κατηγορείται αλλά και όταν μάθει ότι καταδικάστηκε θα εξακολουθεί να αγνοεί για ποιο έγκλημα καταδικάστηκε!!! Ακόμη, προκειμένου να αποτραπεί αυτός που καταδικάστηκε χωρίς να δικαστεί από το να ασκήσει αντιρρήσεις, απειλείται με χειροτέρευση της θέσης του (άρθρο 415 νέου ΚΠΔ). Έτσι αν θέλει εκείνος που καταδικάστηκε να αμφισβητήσει την χωρίς δίκη καταδίκη του, δηλαδή να ασκήσει το αναφαίρετο δικαίωμά του να ακουστεί, κινδυνεύει να του επιβληθεί μεγαλύτερη ποινή!!
-Τέλος, σε επίταση, της παρανομίας, εκείνος που θα καταδικαστεί χωρίς να δικαστεί με την έκδοση σε βάρος του Ποινικής Διαταγής, θα μπορεί να καταδικαστεί και πάλι για την ίδια πράξη είτε με την έκδοση σε βάρος του νέας Ποινικής Διαταγής, είτε με ποινική απόφαση της τακτικής διαδικασίας, αφού, παρότι η Ποινική Διαταγή που δεν ανατράπηκε, εξομοιώνεται με αμετάκλητη ποινική απόφαση (άρθρο 415 νέου ΚΠΔ), δεν φαίνεται η έκδοσή της να συνιστά δεδικασμένο κατά την έννοια του νέου άρθρου 57 ΚΠΔ. Πρόκειται, άνευ άλλου, για το θρίαμβο της θετικοποιημένης αρχής ne bis in idem.
Γ) Αδιανόητη και αδικαιολόγητη είναι και η κατάργηση της έννοιας της «πολιτικής αγωγής», όπως την γνωρίζουμε και έχει επιστημονικά και νομολογιακά διαπλαστεί και η αντικατάστασή της από την αστικά άμορφη και ανέλεγκτη έννοια του δικαιούχου παραστάσεως για «την υποστήριξη της κατηγορίας»(άρθρα 63, 82 νέου ΚΠΔ) καθώς και η συρρίκνωση του σχετικού αναιρετικού ελέγχου (άρθρο 510 παρ.2 ΚΠΔ).
Δ) Παρότι η κατάργηση του Ν.1608/1950 αποτελεί θετικό ασφαλώς μέτρο, δεν φαίνεται να λαμβάνεται υπόψη και να αξιοποιείται η σχετική αρνητική εμπειρία, που καλείται υποχρεωτικά να απαντήσει στο ερώτημα: Πως έγινε δυνατόν, τόσοι δικαστικοί σχηματισμοί, ανωτέρων και του ανωτάτου δικαστηρίου, να καταδικάζουν σε καθείρξεις δέκα (10) και δέκα πέντε (15) ετών φτωχές γυναίκες που νόθευσαν το Απολυτήριο Δημοτικού για να καθαρίζουν σκάλες ή να επικυρώνουν τις καταδίκες αυτές; Γιατί κανένας δικηγορικός σύλλογος, καμία Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ούτε καθηγητής Πανεπιστημίου, ούτε έγκριτος νομομαθής, δεν επενέβη, τόσα χρόνια, για να διαμαρτυρηθεί για το αυτονόητο;
-Με δεδομένο λοιπόν ότι, στη χώρα μας έχει υπερνομοθετική ισχύ η θετικοποιημένη στο άρθρο 25 παρ.1 του Συντάγματος και στην ΕΣΔΑ αρχή της αναλογικότητας, η αξιοποίηση της παραπάνω αρνητικής εμπειρίας σημαίνει, κατά κύριο λόγο, α) επιβολή σαφέστερων υποχρεώσεων αιτιολογίας, ώστε να ενισχυθεί ο κοινωνικός έλεγχος στις αποφάσεις των ποινικών δικαστηρίων, β) διεύρυνση του δευτεροβάθμιου και του αναιρετικού ελέγχου των ποινικών αποφάσεων καθώς και γ) σύστημα συγκεντρώσεως των αποδείξεων. Για το σκοπό αυτό, πλην των άλλων:
1) Αριθμό του άρθρου του ποινικού νόμου επιβάλλεται να αναφέρουν όλες οι πράξεις που αναφέρονται στο άρθρο 139 παρ.1 νέου ΚΠΔ.
- Στην παραγρ. 2 του άρθρου 139 του νέου ΚΠΔ να προστεθεί «Αιτιολογίας χρήζουν και οι προτάσεις που υποβάλει ο εισαγγελέας στο ακροατήριο»
2) Στα άρθρα 142 επ. νέου ΚΠΔ να διευκρινιστεί ότι τα πρακτικά συντάσσονται και υπογράφονται εντός οκτώ (8) ημερών από κάθε συνεδρίαση και να απαγορευθεί ρητά η πρόσθεση στην ποινική απόφαση αιτιολογιών που δεν ανακοινώθηκαν στο ακροατήριο.
3) Να επιτραπούν οι πρόσθετοι λόγοι εφέσεως.
4) Η προθεσμία της αναιρέσεως να αρχίζει όχι από την καταχώριση στο ειδικό βιβλίο, αλλά από την επίδοση της τελεσίδικης αποφάσεως (άρθρο 473 παρ.3 ΚΠΔ). Η τελευταία τροποποίηση για ειδοποίηση με EMAIL αποτελεί πλήγμα στο κράτος δικαίου, αφού έτσι έμμεσα συνομολογείται ότι το κράτος δεν μπορεί να επιδώσει μία τελεσίδικη ποινική απόφαση. Και γιατί άραγε με ΕΜΑΙL και όχι με SMS; Ακόμη καλύτερα: Γιατί να μην κάνει ο Εισαγγελέας μία αναπάντητη στον κατηγορούμενο;
5) Εξάλλου, δεν μπορεί ασφαλώς στην αστική δίκη, όπου οι υποθέσεις έχουν κατά βάση περιουσιακό αντικείμενο, να προβλέπονται ΕΙΚΟΣΙ (20) λόγοι αναιρέσεως (άρθρο 559 ΚΠολΔ) και στην ποινική δίκη, που αφορά την ανθρώπινη ελευθερία, οι λόγοι αναιρέσεως να είναι μόνον οκτώ (άρθρο 510 παρ.1ΚΠΔ)
- Διεύρυνση, λοιπόν, του αναιρετικού ελέγχου με την επώνυμη πρόβλεψη ως ειδικών λόγων που συνιστούν υπέρβαση εξουσίας (άρθρο 510 παρ.1Η ΚΠΔ) αν το δικαστήριο δ) για την κήρυξη της ενοχής του κατηγορουμένου έλαβε υπόψη αποδείξεις που δεν επιτρέπονται ή δεν προσκομίστηκαν, στ) δεν απάντησε σε αυτοτελή ισχυρισμό η λόγο εφέσεως που υποβλήθηκε, ζ) δέχθηκε πράγματα ως αληθινά χωρίς απόδειξη και η) παραμόρφωσε το περιεχόμενο εγγράφου.
6) Σύστημα συγκεντρώσεως των αποδείξεων: Να απαγορεύεται, από ορισμένο χρονικό σημείο και μετά, η είσοδος στην ποινική δίκη νέων μαρτύρων κατηγορίας και νέων εγγράφων που στηρίζουν την κατηγορία. Δεν μπορεί να επιτρέπεται η εισφορά νέων εγγράφων και νέων μαρτύρων που στηρίζουν την κατηγορία μέχρι και την τελευταία ημέρα της δίκης στο δεύτερο βαθμό. Έτσι το κλητήριο Θέσπισμα πρέπει να περιέχει και ε) τα έγγραφα και τους μάρτυρες που στηρίζουν την κατηγορία (άρθρο 321 παρ.1 του νέου ΚΠΔ). Η λήψη υπόψη εγγράφων καθώς και μαρτυρικών καταθέσεων για την καταδίκη του κατηγορούμενου να απαγορεύεται, αν τα έγγραφα και οι μάρτυρες δεν αναφέρονται στο κλητήριο θέσπισμα, ούτε ανακοινώθηκαν από τον ανακριτή (άρθρα 100 επ. νέου ΚΠΔ) Ο εισαγγελέας δεν πρέπει να μπορεί να κλητεύσει στο ακροατήριο μάρτυρες κατηγορίας, ούτε και να ζητήσει την ανάγνωση εγγράφων, που δεν περιλαμβάνονται στο κλητήριο θέσπισμα ή δεν ανακοινώθηκαν από τον ανακριτή, ακόμη και αν η παραπομπή είναι στο μονομελές πλημμελειοδικείο και ακόμη και αν δεν αντιλέγει ο κατηγορούμενος (άρθρα 327, 502 ΚΠΔ). Σε περίπτωση παραβίασης των απαγορεύσεων αυτών να ιδρύεται ο αναιρετικός λόγος της υπερβάσεως εξουσίας.
-Καταληκτικά επισημαίνουμε, ως ενδεικτική του αυταρχισμού που διέπει τα δυο νομοσχέδια, τις διατάξεις του νέου ΚΠΔ α) Αριθμός 117, που επιβάλλει τη σύλληψη και την άμεση εκδίκαση με την διαδικασία του αυτοφώρου των πλημμελημάτων των πληρεξουσίων δικηγόρων!!! αμέσως μετά την ολοκλήρωση των καθηκόντων τους σε περίπτωση εξύβρισης ή δυσφήμησης μέλους του δικαστηρίου, παρότι με τις ισόκυρες και ισοσθενείς διατάξεις του άρθρου 39 του Κώδικα περί Δικηγόρων (Ν.4194/2013) τα παραπάνω απαγορεύονται όταν πρόκειται για δικηγόρο και β) Αριθμός 164 παρ.2, που τιμωρεί την άρνηση παραλαβής εγγράφου!!! και την άρνηση υπογραφής του επιδοτηρίου!!, πράγμα που είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε πολίτη, με την ποινή της απείθειας. Επισημαίνουμε το μέγεθος της παρανομίας και την κατάργηση της κατοχυρωμένης με όλες τις διεθνείς συμβάσεις αλλά και το σύνταγμα ιδιωτικής αυτονομίας: ΦΥΛΑΚΙΣΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙΣ!!! Η ιστορική αναλογία οδηγεί στις περιβόητες δηλώσεις μετανοίας, μόνο που εκεί η άρνηση της υπογραφής επέσυρε, όχι φυλάκιση, αλλά διοικητική εκτόπιση (εξορία).
-Επειδή η προφανής ανάγκη αποτροπής «τετελεσμένων» επιβάλλει την άμεση παρέμβαση του ΔΣΠ στη διαδικασία της εσπευσμένης ψήφισης στη Βουλή των νέων ΠΚ και ΚΠΔ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΩΤΕΡΩ ΛΟΓΟΥΣ
ΖΗΤΑΜΕ
Να γίνει δεκτή η αίτησή μας αυτή.
Να παρέμβετε στη διαδικασία της εσπευσμένης ψήφισης στη Βουλή των νέων ΠΚ και ΚΠΔ, ώστε να αποτραπεί, για τους λόγους που προαναφέραμε, η ψήφισή τους.
Πειραιάς 5-6-2019