Το τελευταίο διάστημα υπάρχει έντονος προβληματισμός, και όχι άδικα, σχετικά με τη στάση των συνδικαλιστικών μας ηγεσιών για τα νέα μέτρα που αφορούν τον κλάδο των δικηγόρων. Ασκείται κριτική - και ορθά κατά την άποψη μας - για τον τρόπο λειτουργίας της Συντονιστικής Επιτροπής των Δικηγορικών Συλλόγων (διαβάστε εδώ το δελτίο τύπου του Δ.Σ. Καλαμάτας με θέμα:: ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ) και γίνεται αρκετός λόγος για την κρισιμότητα της Ολομέλειας που αποφασίσθηκε να συγκληθεί εκτάκτως την Παρασκευή, 2 Νοεμβρίου στο Δ.Σ.Α. (διαβάστε εδώ το Δελτίο Τύπου της Συντονιστικής Επιτροπής).
Παρότι όμως συμφωνούμε με την κριτική που γίνεται στις συνδικαλιστικές μας ηγεσίες, πιστεύουμε ότι πλέον τα ζητήματα του κλάδου δεν είναι δυνατόν να επιλυθούν σε συνδικαλιστικό επίπεδο. Οι αλλαγές που προωθούνται για τον κλάδο μας γίνονται στα πλαίσια γενικότερης αναδιάρθρωσης της οικονομίας και εμείς είμαστε, απλώς, ένα από τα πολλά θύματα της, Αυτό σημαίνει ότι η μάχη πλέον πρέπει να δοθεί - κατά την άποψη μας - στην κεντρική πολιτική σκηνή. Και χωρίς να υποτιμάμε τις δυνατότητες ενός άλλου, διαφορετικού, δικηγορικού συνδικαλισμού που δεν θα έδινε μάχες οπισθοφυλακής, αλλά θα έθετε διαφορετικά τα ζητήματα του κλάδου, πιστεύουμε ότι για να επιβιώσουμε πρέπει να προσανατολιστούμε σε πολιτικές λύσεις που θα βγάλουν τη χώρα από τα αδιέξοδα της μνημονιακής πολιτικής των τελευταίων χρόνων.
Για αυτούς τους λόγους μας απασχολεί ιδιαίτερα η κυβερνητική κρίση των τελευταίων ημερών και αναδημοσιεύουμε από το antapocrisis.gr το παρακάτω πολύ ενδιαφέρον - κατά την άποψη μας - άρθρο του Χρίστου Κατσούλα..
Τι μάθαμε από την κυβερνητική κρίση των τελευταίων ημερών
Του Χρίστου Κατσούλα.
Πρώτο. Ο Α.Σαμαράς κάπου ανάμεσα στις συνομιλίες του με το Θεό, επιχειρεί φυγή προς τα μπρος και πετάει το γάντι: “Όποιος θέλει ας με ρίξει. Η διαπραγμάτευση ολοκληρώθηκε. Θα σώσουμε την Ελλάδα με όσους τολμήσουν”. Σαφές το μήνυμα στη συγκυβέρνηση, στα εντός και εκτός Ελλάδας κυρίαρχα κέντρα, αλλά και στην αντιπολίτευση. Μόνη λύση επιβίωσης για την παράταξη της Δεξιάς και τον αρχηγό της είναι η επιτάχυνση στο δρόμο της τρόικας. Η αντιδημοκρατική παράκρουση των τελευταίων ημερών δείχνει με σαφή τρόπο την κατεύθυνση. Με κάθε τρόπο και με κάθε θυσία εφαρμογή του μνημονίου. Ο Σαμαράς αφού έκανε τους λογαριασμούς του με τον Ύψιστο εφορμά ως άλλος καμικάζι υπό τις διαταγές των δανειστών.
Δεύτερο. Η συμπολίτευση ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ βρίσκεται σε οριστικό αδιέξοδο. Οι καθυστερήσεις, οι προσχηματικές διαφωνίες, οι απειλές ανυπακοής, το κοινοβουλευτικό αλαλούμ, δεν μπορούν να κρύψουν την πλήρη συστράτευση στο μνημονιακό αδιέξοδο. Οι αναδιαπραγματεύσεις, οι απαγκιστρώσεις, οι ελαφρύνσεις, ήταν χάντρες και καθρεπτάκια για τους ιθαγενείς. Οι τριγμοί του κυβερνητικού συνασπισμού αφορούν πολύ περισσότερο την κεντροαριστερά παρά την κεντροδεξιά. Πρόκειται για ωδίνες πολιτικής αναμόρφωσης όπου δραπέτες του ΠΑΣΟΚ και μνημονιακοί της ΔΗΜΑΡ ψάχνουν το πολιτικό όχημα για την νέα εποχή. Η χθεσινή Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, οι διαφωνούντες Λοβέρδος, Σκανδαλίδης, Χρυσοχοϊδης, καθώς και η σημερινή συνεδρίαση της Βουλής, είναι η γκροτέσκο εκδοχή μιας χρεοκοπημένης συμμορίας που έστειλε τη χώρα στο εκτελεστικό απόσπασμα. Τα διάδοχα σχήματα αναζητούνται μανιωδώς, αλλά οι φιλόδοξοι ηγέτες είναι τόσο σκατωμένοι που δεν έχουν την ελάχιστη αξιοπιστία.
Τρίτο. Όσο το όριο είναι το “πάνω από όλα να μείνουμε στο ευρώ”, η λογική συνέπεια κάθε πολιτικής διαπραγμάτευσης με την ΕΕ έξω από μονομερείς ενέργειες και ρήξεις, αναγκαστικά οδηγεί σε μνημονιακή ή νεομνημονιακή πολιτική. Δηλαδή σε γενιτσαρισμό ενάντια στο λαό. Η περίπτωση.........
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ
