Νέτα σκέτα γιατί ο κόσμος καίγεταιΙ
Η εβδομάδα που ξεκινά προβλέπεται θερμή για πολλούς λόγους και παρότι αντιλαμβανόμαστε ότι υπό τις παρούσες συνθήκες η ενδοσκόπηση και ο εσωτερικός διάλογος αποτελεί πολυτέλεια, συνιστούμε ανεπιφύλαχτα να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο του καλού συναδέλφου andurarum, αφενός γιατί αναφέρεται σε ζητήματα που απασχολούν όλους μας, αφετέρου γιατί προτείνει μια νέα και (υπό τις παρούσες συνθήκες) πιο ρεαλιστική στάση ζωής.
ΝΕΤΑ ΣΚΕΤΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ
Λοιπόν, κοίτα τώρα, επειδή δεν έχουμε πολύ χρόνο και τα περιθώρια στενεύουν:
Το να λες ότι δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα και να μην θυμάσαι άν και πότε έκανες κάτι μαζί με άλλους για να το αντιμετωπίσετε όλοι μαζί, είναι μια πολύ κακή αρχή για τη συζήτηση. Ειδικά, επειδή δεν σε ρώτησα αν πήγες σε πορείες ή αν συμμετείχες σε κάποιο συνδικάτο. Βρε, με τους συγγενείς και τους φίλους σου, κάνατε ποτέ κάτι για να διευκολυνθείτε όλοι μαζί, π.χ. να αγοράσετε μια μηχανή για το γκαζόν αντί να έχει ο καθένας από μία;
Ναι, βρε παιδί μου, ήταν πολύ μπανάλ να συλλογικοποιείσαι για έναν χλοοκόπτη, αλλά π.χ. στο σύλλογο γονέων στο σχολείο πήγες ποτέ να δεις τι γίνεται;
Ωραία, δεν έχεις τέτοια συλλογική εμπειρία. Τι θα έλεγες να αποκτήσεις;
Όχι βρε παιδί μου, δεν σου είπα να πας σε διαδήλωση – δεν θες, δεν πας. Να χτυπήσεις την πόρτα του γείτονα, να φωνάξεις στο απέναντι μπαλκόνι τη .........
γειτόνισσα, να μαζευτείτε στο πεζούλι για έναν καφέ, και δυο κουλουράκια. Όσο τα βγάζεις εσύ πέρα, άλλο τόσο κι εκείνοι. Γιατί δεν μιλάτε, να δείτε πώς μπορείτε να βρείτε λύσεις στη γειτονιά;
Ναι βρε, χωρίς κόμματα, στο κάτω κάτω έχουν γίνει τόσο μπάχαλο τα κόμματα τον τελευταίο χρόνο, που δεν ξέρουμε τι γίνεται πια.
Και να καλέσεις και τις φίλες σου και τους φίλους σου και τους συναδέλφους από το γραφείο και τους παλιούς συναδέλφους που απολύθηκαν πέρυσι ή πριν από 2 μήνες. Τι στο καλό, το σχέδιο ήταν να πάρετε σύνταξη μαζί. Το σχέδιο ναυάγησε για όλους, σύνταξη γιοκ (μην με αρχίσεις ότι αυτή είναι τούρκικη λέξη, να βρε είναι, μάθε και μια λέξη από τους απέναντι, τι θα πάθεις πια), οπότε σε 10 χρόνια θα είστε στην ίδια μοίρα: κι εσύ που δουλεύεις για πενταροδεκάρες χωρίς δυνατότητα αποταμίευσης, και ο απολυμένος, που θα κάνει δουλειές του ποδαριού στη μαύρη εργασία για να επιβιώσει.
Στραβομουτσουνιάζεις. Τι; Είχες μιλήσει άσχημα στον συνάδελφο που απολύθηκε πριν ένα χρόνο, γιατί απολύθηκε μετά από συμμετοχή σε γενική απεργία; Εσύ δεν απήργησες δηλαδή και μίλησες άσχημα στον απεργούντα και απολυμένο. Και αυτός σου μίλησε άσχημα και δεν μιλιέστε από τότε.
Τώρα, να σου πώ τη μαύρη αλήθεια: καλά σου έκανε. Όμως δεν καταφέρατε τίποτε έτσι. Πάρε τον τηλέφωνο να έρθει. Με τι μούτρα; Με τα μούτρα ότι σου πήρε ένα χρόνο να καταλάβεις ότι είχε δίκιο. Αν είχατε απεργήσει όλοι μαζί, δεν θα ήταν μαύρο πρόβατο, ούτε θα είχες υπογράψει ατομική σύμβασης με 40% χαμηλότερες απολαβές.
Ναι, μπορεί και να είχες απολυθεί κι εσύ. Α, θα σε απολύσουν έτσι κι αλλιώς στο τέλος του χρόνου; Και γιατί κλαίγεσαι;
Δές το ψύχραιμα: Ας πούμε ότι έχεις πόρους που οι απολυμένοι δεν έχουν. Οι πόροι φτάνουν μέχρι τον Γενάρη, μετά κι εσύ πας μαζί με τους άλλους. Έχεις δυο επιλογές: μέχρι να πέσεις κάτω από την πείνα, προλαβαίνεις να ετοιμαστείς, να οργανωθείς, να αντισταθείς, να μαζέψεις τους φίλους, απολυμένους και μη, εν ανάγκη να φτιάξεις και μια κατσαρόλα μακαρόνια για όλους, για να καθίσετε να μιλήσετε.
Προλαβαίνεις. Αν ακολουθήσεις τη δεύτερη επιλογή απλώς να περιμένεις με σταυρωμένα τα χέρια, τον Γενάρη θα έχει εξαντληθεί το απόθεμά σου, των χρημάτων και της αντοχής.
Τι με κοιτάς; Δεν μπορείς να παραδεχτείς ότι σε λίγο καιρό δεν θα έχεις να πληρώσεις το νοίκι; Πρωτότυπο. Αυτό για το νοίκι. Εσύ ήσουν νοικοκύρης και νοικοκυρά, πώς έφτασες εδώ; Άστεγοι είναι μόνο οι τεμπέληδες και οι ρεμπεσκέδες, αυτό δεν είχες μάθει στο σπίτι σου;
Πόσες φορές μίλησες μαζί τους για να επιβεβαιώσεις αυτήν την ιστορία; Ποτέ; δεν είχες στον κύκλο σου αστέγους;
Μάλιστα. Ας αρχίσουμε από την αρχή: Ζεις σε μια οικονομία που είναι δομημένη έτσι ώστε να φτιάχνει αστέγους, φτωχούς και αυτό που εσύ λες losers. Στα ελληνικά το λέγαμε κάποτε «χαμένους», «χαμένα κορμιά». Δεν θα σου αναλύσω πώς ακριβώς γίνεται αυτό, διάβασε και κάτι μόνος/μόνη σου, σου είπα δεν έχουμε πολύ χρόνο.
Τόσα χρόνια ήσουν για καθαρά τυχαίους λόγους σε αυτούς που δεν ήταν φτωχοί ή χαμένοι. Μην μου λες ότι εσύ δούλευες και με τη δουλειά σου ήσουν στους κερδισμένους. Ήσουν λόγω τύχης, αποδέξου το. Μια κακή επιλογή δουλειάς, μια «ατυχία» του εργοδότη σου στο χρηματιστήριο ή μια απλή μεταφορά κεφαλαίου σε άλλες παραλίες αρκούσε για να σε αφήσει χωρίς δουλειά και προοπτική επαναπρόσληψης. Απλά ο εργοδότης σου μέχρι πριν λίγο καιρό δεν έτυχε να κάνει κάτι τέτοιο.
Μην ακούω αηδίες για πτυχία και μεταπτυχιακά. Και ότι όταν εσύ ξενυχτούσες με διάβασμα οι άλλοι γλεντούσαν. Σαν άνθρωπος στερημένος κάνεις. Καλά έκαναν και γλεντούσαν. Αν δεν διασκέδαζες που διάβαζες να μην διάβαζες. Ήθελες να κάνεις καριέρα; Νόμιζα ότι σε γοήτευε η γνώση και η μάθηση. Και θυμίσου ότι κάποιοι ήθελαν να μάθουν περισσότερα, αλλά τους πήρες τη θέση εσύ στο πανεπιστήμιο που είχες καλύτερη οικονομική δυνατότητα και όνειρο να κάνεις καριέρα. Τώρα βρίσκεσαι εσύ με γνώσεις που δεν ξέρεις τί να τις κάνεις, και κάποιοι άλλοι με διάθεση κοινωνικού αγώνα χωρίς να έχουν τις γνώσεις που εσύ περιφρονείς.
Έχεις δυο επιλογές: η μια είναι να πάρεις τα πτυχία σου, να τα φωτοτυπήσεις και να τυλίγεις με αυτά τα κάστανα έξω από καμμιά εκκλησία. Μπορείς να κλαίγεσαι όσο θέλεις για τον κόπο σου, κάποιος αληθινά μεσοαστός μπορεί και να σε λυπηθεί – αν και τον τελευταίο καιρό οι εκκλησίες δεν μαζεύουν τέτοιον κόσμο. Επειδή όμως τα πτυχία σου είναι τίτλοι ιδιοκτησίας σε κάτι που δεν σου ανήκει, έχεις και μια δεύτερη επιλογή. Να τα αφήσεις στο σπίτι, και να πάρεις μαζί σου ό,τι θυμάσαι, τα καλά ελληνικά σου, την ικανότητα επεξεργασίας πολλών δεδομένων σε ελάχιστο χρόνο, ό,τι έμαθες, ό,τι δεξιότητα απέκτησες και να πας να συνομιλήσεις σαν ίσος προς ίσο με τον άλλον που δεν σπούδασε, αλλά θέλει να αγωνιστεί. Θα ανακαλύψεις ότι δεν γλεντούσε τόσο πολύ όσο νομίζεις, γιατί γυρνούσε κατάκοπος από τη δουλειά, εφ’ όσον δεν είχε νυκτερινή βάρδια. Θα ανακαλύψεις επίσης ότι είναι εξίσου μορφωμένος με σένα, απλά δεν μορφώθηκε μέσα στις βιβλιοθήκες – μπορεί όμως να συχνάζει κι εκεί, γιατί, ξέρεις, και οι εργάτες διαβάζουν. Και συνήθως διαβάζουν πιο ενδιαφέροντα κείμενα από αυτά που διάβαζες εσύ.
Τέλος πάντων, μπορείς να βρεις τρόπους να συνεργαστείς με τους άλλους ανθρώπους, να βρεις λύσεις που να σας αφορούν όλους.
- Μα, εγώ, να φτάσω να χρειάζομαι βοήθεια άλλων, εγώ που μέχρι χτες δεν χρειαζόμουν κανέναν;
Μόλις ανέφερες το βασικό πρόβλημα. Κανονικά, θα έπρεπε να σβήσω τα παραπάνω, γιατί πολύ με κούρασες με τόσες υπεκφυγές, αλλά νομίζω ότι ουσιαστικά τώρα μιλάς σωστά.
Βοήθεια, χρεία, άλλοι, κανένας. Τέσσερις λέξεις που σε κάνουν αστό, ειδικά δε μικροαστό. Θα πρέπει να ξέρεις ότι οι μεγαλοαστοί συσπειρώνονται και βοηθούν ο ένας τον άλλον, σε καλές και σε κακές στιγμές. Γι’ αυτό άλλωστε δεν χάνουν εύκολα την κοινωνική τους θέση. Έχεις σκεφτεί ποτέ γιατί;
Εσύ όμως, θεωρείς τη χρεία βοηθείας ντροπή. Γιατί; Δεν είναι φυσιολογικό, σε δύσκολες καταστάσεις ένας άνθρωπος να χρειάζεται βοήθεια; Εσύ δεν βοηθάς άλλους όταν χρειάζεται; Βοηθάς. Ναι αλλά αυτοί είναι φτωχοί, οι άποροι της ενορίας, τα άρρωστα παιδάκια, οι εθελοντές γιατροί στην Αφρική. Δηλαδή μακρυά από τον κοινωνικό σου περίγυρο. Ουσιαστικά, τους βοηθάς επειδή είναι εκτός του κοινωνικού σου κύκλου. Σχεδόν με ανακούφιση ότι όσο τους βοηθάς θα παραμένουν εκεί, μακρυά από σένα, και ευχαριστημένοι, εκεί, μακρυά από σένα.
Τι σε κάνει όμως να πιστεύεις ότι ο μόνος λόγος βοηθείας και οι μόνες συνθήκες βοηθείας είναι εκεί που υπάρχει απόσταση και ανισορροπία κοινωνική και οικονομική;
Δεν χρειαζόσουν κανέναν, λες. Ναι ε; γι’ αυτό υπέγραψες την ατομική σύμβαση; Μάλλον την υπέγραψες επειδή χρειαζόσουν ολόκληρο σωματείο, ή μια σοβαρή νομοθεσία που να προστατεύει τους εργαζομένους, ή ένα κίνημα που να μπορεί να διεκδικεί καλύτερους όρους, αντί να θεωρεί επιτυχία τη μείωση αμοιβών στα κείμενα των συλλογικών συμβάσεων, όσες ακόμη δεν καταργήθηκαν ολοσχερώς. Βλέπεις που χρειάζεσαι τους άλλους, και μάλιστα τους πολλούς άλλους;
Στην πραγματικότητα, χρειαζόσουν τους πολλούς άλλους εδώ και δεκαετίες, ειδικά όταν υπέγραφες υποθήκες για το μοναδικό σου σπίτι, με ληστρικά επιτόκια, ειδικά όταν πλήρωνες μια περιουσία για ιδιωτικά μαθήματα στα παιδιά, μια και το σχολείο δεν επαρκούσε, ειδικά όταν πλήρωνες φακελλάκι στο γιατρό του δημόσιου νοσοκομείου, που αν δεν πληρωνόταν δεν σου κανόνιζε καν ημερομηνία εγχείρισης. Αλλά μια και είχες ρευστό στο χέρι, η ένδεια και η χρεία σου δεν φαινόταν: πλήρωνες και είχες αυτό που χρειαζόσουν, ή έτσι νόμιζες. Νόμιζες ότι εσύ τα κατάφερες, εντάξει μωρέ, παραπαιδεία, αλλά και τί, να αφήσω το παιδί να μην μπεί στο πανεπιστήμιο; Να μην το αφήσεις να χαντακωθεί, αλλά την ίδια στιγμή τι έκανες; Πήγες ποτέ με άλλους γονείς στο σχολείο να διαμαρτυρηθείς για τη χαμηλή ποιότητα των μαθημάτων;
Δεν χρειαζόσουν ποτέ κανέναν, αλλά χρειαζόσουν τους πολλούς άλλους. Και τώρα ντρέπεσαι που ξεγυμνώθηκε η αλήθεια αυτή και δεν θες να πεις ότι χρειάζεσαι βοήθεια.
Όπως πάντα, έχεις δυο επιλογές:
Η μια είναι να δεις ότι ποτέ δεν ήσουν ο μάγκας και η μάγκισσα που δεν χρειαζόταν κανέναν, αλλά ήσουν ένα βλαμμένο που με λίγα ή πολλά χαρτονομίσματα στο χέρι, κορδωνόταν σαν τον αρχοντοχωριάτη και δε σεβόταν τίποτε. Ουσιαστικά με τα λεφτά στο χέρι ήσουν καλύτερο θύμα εκμετάλλευσης του κάθε λαμόγιου, από όσο είσαι τώρα, χωρίς λεφτά. Απλά την εκμετάλλευση στην έλεγαν αστική κουλτούρα, κι εσύ νόμιζες ότι αγόραζες αβέρτα, ενώ πουλούσες το μέλλον σου μπιρ παρά (πάλι το τούρκικο – ξέρεις, οι… απέναντι έχουν πολλή κοινωνική θυμοσοφία, την οποία δεν απαρνήθηκαν ακόμη, όπως εμείς). Επομένως, έχεις την επιλογή τώρα να σταματήσεις να είσαι το αστάκι που το κοροϊδεύει ο κάθε έμπορας (ναι ρε, όχι έμπορος, έμπορας, ξέρεις εσύ) και χωρίς λεφτά στο χέρι ή με όσα σου έχουν απομείνει, να βγεις στη γειτονιά, στη δουλειά, στο χωριό και στις πλατείες να βρείτε λύσεις στα προβληματά σας. Είπαμε, πόροι και αντοχές εξαντλούνται άμεσα, ξεκουνήσου!
Η άλλη είναι να αποφασίσεις ότι δεν σπούδαζες για να κάνεις παρέα με τον άνεργο εργάτη, ότι δεν γεννήθηκες για να ζήσεις φτωχός, δεν είναι το στυλ σου ο χωριάτης γείτονας (γιατί εσύ είσαι απόγονος ευπατρίδη, ναι;), και τέλος πάντων, δεν θέλεις όταν όλο αυτό θα έχει περάσει και θα έχουν στρώσει τα πράγματα, να σε θυμούνται ότι έτρωγες μακαρόνια 3 φορές την εβδομάδα και κρέας 1 φορά το μήνα, και ότι δανείστηκες για να πληρώσεις το ρεύμα, και ότι σταμάτησες το παιδί από τα αγγλικά και ότι τριγυρνούσες στη γειτονιά με τρύπια πουκάμισα. Θα μείνεις στο σπίτι σου αξιοπρεπής, να περιμένεις την ανιούσα του επιχειρηματικού κύκλου – διάολε, τόσοι ειδικοί στις τηλεοράσεις, δεν μπορεί να μην ξέρουν τι λένε.. Δεν είχες και δεν έχεις ανάγκη κανένα, δεν χρειάζεσαι βοήθεια, η βοήθεια είναι για τους φτωχούς, εσύ μόνο να δίνεις θες, δεν χρειάζεται να πάρεις ποτέ τίποτε και από κανέναν. Γιατί δεν θες υποχρεώσεις, γιατί είναι ντροπή να υποχρεωθείς, γιατί δεν θες πολλά πολλά με όλους αυτούς που μπορεί και να πηγαίνουν και σε διαδηλώσεις, και εσύ ποτέ δεν είχες όρεξη να ασχοληθείς με την πολιτική και την οικονομία, γιατί αυτά είναι γι’ αυτούς που ξέρουν – κι εσύ το μόνο που ξέρεις είναι ότι δεν πρέπει να χάσεις την κοινωνική σου θέση. Κράτα την να μην σου φύγει.
Και για την αντιγραφή
andurarum
Related items
- Η εκτίναξη της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα λόγω των ζημιών στο ηλεκτροδοτικό σύστημα της Ουκρανίας.
- Παρένθετη Μητρότητα: I. Γιατί ο Μητσοτάκης προωθεί το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών
- “Εξαπάτηση εκλογέων”: Ένα νέο (δηλητηριώδες) φρούτο εισάγεται στα πολιτικά (και νομικά) μας ήθη
- Πικρές νομικές αλήθειες για την απόφαση υπ’ αρ. 2499/2012 του ΣτΕ
- Οι τρεις παράγοντες που διαμόρφωσαν το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαϊου και οι λόγοι που δεν συζητιούνται