Menu
RSS
Επικεφαλίδες:

Το κίνημα της γραβάτας, η αποχή και το lock out των δικηγορικών συλλόγων

Διανύοντας τον τέταρτο μήνα αποχής από τα δικαστήρια, ήρθε ο καιρός να αποτιμήσουμε την πορεία και τις προοπτικές του «αγώνα» μας.

Κατ’ αρχάς αναμφισβήτητα οι δικηγόροι μαζί με τους αγρότες αποτέλεσαν την αιχμή του δόρατος κατά του σχεδίου Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό. Οι αγρότες όμως (οι οποίοι είχαν θέσει και άλλα αιτήματα πέραν του ασφαλιστικού) άφησαν τα μπλόκα εδώ και καιρό και γύρισαν στις δουλειές τους (νικητές ή όχι θα κριθεί εκ του αποτελέσματος), ενώ οι δικηγόροι με επιμονή συνεχίζουν την αποχή μέχρι την ψήφιση (;;) του νομοσχεδίου. Ήταν λοιπόν, και παραμένουν, οι πρωταγωνιστές των αντιδράσεων κατά του ασφαλιστικού .........................................

προσχεδίου της κυβέρνησης που θα μείνουν στη μνήμη όλων ως το «κίνημα της γραβάτας».

Τι όμως πρωτότυπο (και ως εκ τούτου εντυπωσιακό) παρουσίασε το εν λόγω κίνημα; Κατ’ αρχάς το γεγονός ότι κατέβηκαν στο δρόμο και διαδήλωσαν – με τις γραβάτες, τα σακάκια, τις γόβες και τα ταγιέρ τους – άνθρωποι που ούτε για μια φορά στο παρελθόν δεν είχαν διανοηθεί να το κάνουν. ‘Ετσι είδαμε γνωστούς μεγαλοδικηγόρους να βαδίζουν δίπλα στους συνεργάτες τους και γνωστούς συνδικαλιστές, με επίσης γνωστή αντιπάθεια σε τέτοιου είδους αντιδράσεις, να κρατούν ντουντούκες και να φωνάζουν συνθήματα υπέρ του αγώνα και κατά του Κατρούγκαλου. Ενόψει δε αυτών των χαρακτηριστικών, αρκετοί - κυρίως από την αριστερά – έσπευσαν να μιλήσουν για τη δημιουργία « αντικειμενικών υλικών όρων να δημιουργηθεί ένα μεγάλο αυθόρμητο, παλλαϊκό μέτωπο της εργατικής τάξης με τα μικρομεσαία στρώματα» και άλλοι να το δουν ως συνέχεια, υπό νέα μορφή, του κινήματος «των αγανακτισμένων». Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Το κίνημα της γραβάτας και εμείς

Πρώτα – πρώτα, το «κίνημα της γραβάτας» δεν ήταν και τόσο αυθόρμητο: Όλοι θυμόμαστε την έκπληξη για το sms που μας ήρθε (σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα μας ήρθαν δύο, ένα από την Ολομέλεια και ένα από το σύλλογο μας) για τη συγκέντρωση, καθώς και τα απανωτά mail του συλλόγου μας για να μας το υπενθυμίσουν. Επίσης οι περισσότεροι ακούσαμε για τις ομαδικές άδειες που δίνονταν στους δικηγόρους – συνεργάτες των μεγάλων γραφείων, προκειμένου να πάνε στη διαδήλωση. Εν ολίγοις, η όλη κινητοποίηση ήταν οργανωμένη και μάλιστα πολύ καλά και με ασυνήθιστη, για δικηγορικούς συλλόγους, επιμέλεια.

Δεύτερον: Παρότι το αίτημα «να αποσυρθεί το σχέδιο Κατρούγκαλου» αφήνει περιθώρια για πολλές ερμηνείες, είναι σαφές από τις τοποθετήσεις του πρόεδρου της Ολομέλειας, κ. Αλεξανδρή και της Σ.Ε ότι αφήνουν στο απυρόβλητο τις μνημονιακές υποχρεώσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση το περασμένο καλοκαίρι για μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού μας συστήματος. Ασχολήθηκαν αποκλειστικά με τον τρόπο υπολογισμού των εισφορών των ελευθέρων επαγγελματιών και δεν έθιξαν κάν το ζήτημα της δραστικής μείωσης των συντάξεων και το θέμα της τύχης των αποθεματικών των ταμείων μας.

Τρίτον και κυριότερο: Τα τελευταία έξι χρόνια η δικαιοσύνη έχει μετατραπεί σε πεδίο εκτεταμένων και ριζικών «μεταρρυθμίσεων» προς όφελος της αγοράς και του «ανταγωνισμού» (δέστε σχετικά και εισήγηση του κ. Νικόλα Κανελλόπουλου, ο οποίος επαίρεται για τις «μεταρρυθμίσεις» που συντελέσθηκαν τα τρεισήμισι χρόνια που διετέλεσε Γ.Γ. του υπουργείου Δικιαοσύνης). Όλες δε αυτές οι μεταρρυθμίσεις έχουν περάσει με τις ευλογίες των Δ.Σ. των μεγάλων συλλόγων, τα οποία στηρίζουν αναφανδόν την «επιχειρηματικότητα» και έχουν μετατραπεί σε θεματοφύλακες της.

Εν κατακλείδι, δεν είναι μόνο η στήριξη των επιτροπών του «ΝΑΙ» από τον Δ.Σ.Α και τον Δ.Σ.Θ, ούτε οι απευθείας διαπραγματεύσεις και συνομιλίες του κ. Αλεξανδρή με τους θεσμούς που διαψεύδουν τα περί δημιουργίας «παλλαϊκού μετώπου της εργατικής τάξης με τα μικρομεσαία στρώματα» Είναι οι «υλικοί όροι» που έχουν δημιουργηθεί και τοποθετούν το «κίνημα της γραβάτας» ως συνέχεια των «μένουμε Ευρώπη», με τη διαφορά ότι λόγω του θεσμικού ρόλου των ηγετών του κατόρθωσε αφενός να παρασύρει αρκετούς «αγανακτισμένους» δικηγόρους, αφετέρου να εξασφαλίσει τη συμπόρευση (ή έστω την ανοχή) δυνάμεων της αριστεράς.

Αποχή: Το lock-outτων δικηγορικών συλλόγων

Και φθάνουμε στα καθ’ ημάς:

Οι «μεταρρυθμίσεις» των τελευταίων χρόνων δεν περιορίστηκαν στη μετατροπή της δικαιοσύνης σε «είδος πολυτελείας» μέσω της επιβολής φορολογικών μέτρων και στην αναμόρφωση των βασικών μας νομοθετημάτων, αλλά επεκτάθηκαν και στον «εκσυγχρονισμό» του θεσμικού πλαισίου άσκησης του επαγγέλματός μας και στη θεσμική θωράκιση των συλλόγων, προκειμένου να επιτελέσουν το νέο ρόλο που τους επιφυλάσσεται. Ένα δε από τα πιο βασικά μέτρα «εκσυγχρονισμού» και θωράκισης ήταν η μετατροπή του γραμματίου προείσπραξης δικηγορικής αμοιβής από κατοχύρωση της αμοιβής του δικηγόρου έναντι του εντολέα του, σε υποχρέωση του δικηγόρου και μέσο ελέγχου του από τον σύλλογο του (η αλλαγή αυτή έγινε με το άρθρο 5 παρ. 8 του ν. 3919/2011 αρχικά και με το άρθρο 61 του Κώδικα Δικηγόρων εν συνεχεία), καθώς πλέον νομοθετήθηκε το απαράδεκτο κάθε διαδικαστικής πράξης χωρίς να κατατεθεί το σχετικό γραμμάτιο καταβολής.

Έχοντας λοιπόν το «όπλο» της έκδοσης γραμματίων καταβολης και με δεδομένη τη δυσανεξία των Δ.Σ. των μεγάλων συλλόγων για τις Γ.Σ . (καθώς υπάρχει πάντα ο φόβος να αλλάξουν στόχους, αιτήματα και τα μέσα ενός αγώνα), γιατί να μην αποφασίζουν μόνα τους την παράταση της αποχής; Άλλωστε αυτήν τη στιγμή επιδεικνύουν τη δύναμη τους (όχι μόνο καθαρά πολιτικά, αλλά και ελέγχοντας ποιες δίκες θα γίνουν και ποιες όχι), διεκδικώντας το κομμάτι της πίττας (από τη νεοφιλελεύθερη δικαιοσύνη) που τους αναλογεί!

Συμπερασματικά, τα Δ.Σ. των μεγάλων συλλόγων έχουν πλήρη επίγνωση της κατάστασης και βαδίζουν «συνειδητά» το δρόμο του (δικού τους) «αγώνα», μέχρι να επιτύχουν το αποτέλεσμα που επιθυμούν . Το ερώτημα δε είναι, εμείς τι κάνουμε, τι περιμένουμε και κυρίως γιατί εξακολουθούμε να θεωρούμε την αποχή ως μέσο αντίστασης κατά του ασφαλιστικού και όχι ως lock-out των δικηγορικών συλλόγων, όπως πραγματικά είναι;

Leave a comment

Make sure you enter all the required information, indicated by an asterisk (*). HTML code is not allowed.

back to top